Karolina. 5 - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 5

Nie było go kilka dni. Renia była... to jest prawdziwa przyjaciółka...

Układamy cholernie powoli te puzzle, ciemny obraz na zewnątrz, ale w środku będzie jaśniej... powoli...

Mało mówi, czasami zje jedzenie, które przyniesie Jola, ale przynajmniej nie jestem sama...

Chciałam zostać w domu na jakiś czas... zmęczył mnie ten seks, ale potem postanowiłam zobaczyć słońce.

- Wojtek, weźmiesz mnie na słońce, jest go coraz mniej... ?

- A może pojedziemy na budowę, tyle o niej mówisz... a siedzisz tylko w łóżku ?

- Super.

Narzuciłam jakąś rzecz i w moment byliśmy tam...

- Boże jak tu jest pięknie.

- Ładnie zrobili, prawda ?

Obeszliśmy wszystko...

- Dlaczego nikogo nie ma ?

- Dziś jest niedziela, może popołudniu będą dzieci i pobawisz się z nimi ?

I wtedy przypomniało mi się to ostatnie.

To najmniejsze, które nie miało szans nas zobaczyć...

Szliśmy korytarzami, aż zobaczyłam wejście na jakby taras widokowy, czy też dach... ?

Wojtek został z tyłu, a tutaj jest naprawdę piękny widok...

Gdybym mogła je urodzić, przytulić i pokazać naszą całą rodzinę i ten wspaniały świat...

A tak... jestem sama... całe dni i całe noce, które płaczę...

Czy to jest życie... ?

Każdy ma swoje sprawy, nawet dzieci... tak rzadko... się widzimy...

Widok jest piękny... a mnie coś ścisnęło w brzuchu...

A może zrobić tak krok do przodu... ?

Wiatr otula mi twarz... jest zimny... tak jak mój Robert...

Gdybym mogła polecieć do niego i go ...

... ogrzać...

I wtedy naszła mnie najpiękniejsza myśl...

Mój Robert jest z naszym dzieckiem i na pewno opiekuje się nim...

Są razem szczęśliwi.... ale... dlaczego mnie tam nie ma... ?

Zrobiłam jeszcze jeden krok.... i jeszcze jeden....

To przecież jest takie proste...

Za chwilę będę z nimi i nie tylko on mnie przytuli, ale i ja przytulę ich...

- Co ty głupia szmato robisz ???

Poczułam szarpnięcie, przewróciłam się...

- Znowu chciałaś się zabić... przy mnie.... ?!!! Zwariowałaś.... ???

- Chciałam tylko ich zobaczyć... przytulić...

- Już ja ci dam... i uderzył mnie....

Nie pamiętam drogi do domu, ale czułam jak jest zdenerwowany...

W domu wszystko powiedział Jurgenowi... i zamknęli mnie w pokoju...

Rozglądnęłam się... to nie jest mój pokój...

Przez drzwi musiałam krzyczeć...

- Chcę do siebie !!!

- Tam masz za dużo wspomnień... tutaj zostaniesz, aż się uspokoisz...

Usiadłam się na łóżku i płakałam...

Kim mam być, jak mam żyć... jak to wszystko pogodzić... ?

- Proszę pomóżcie mi.... proszę...

Nawet dzieci nie przychodziły...

Długo siedziałam zamknięta, tylko Jola przynosiła jedzenie, a Renia w ogóle się nie pojawiała...

Ale się uspokoiłam.

Nastąpił jakiś przełom... już d**gi raz śmierć mnie nie chce i zaczynam się zastanawiać, czy idę dobrą drogą... może celowo mnie trzyma przy życiu i coś chce pokazać... ale co ???

Minął chyba tydzień, gdy Jurgen zapowiedział, że ośrodek jest już gotowy i możemy go zobaczyć... to ...