Zapach - Opowiadania Erotyczne

Zapach

... receptury z jarzynami. W czasie dzisiejszego obiadu nie zabrakło dobrego czerwonego wina z naszej winnicy.

Moje myśli uciekły do niej. Czyżby pragnienie mojej matki miało się spełnić?

— Czy zamierzasz jechać po obiedzie do miasta, synu?

— Jeżeli nie masz nic przeciw, matko.

— Masz 35 lat, nie jesteś już dzieckiem. Nie musisz czekać na moją zgodę, kochanie.

— Dziękuję, donna Rosa — odrzekłem.

Uśmiechnęła się nieznacznie. Wstałem od stołu. Złożyłem pocałunek na jej wciąż jędrnym policzku i zebrałem talerze i sztućce.

— Dominika by to zrobiła...

— Ma i tak sporo pracy.

Posłała mi pytające spojrzenie. Moje oczy odpowiedziały za moje usta. Lubiłem Dominikę, ale nie ona zamieszkała w moim sercu.

Wszedłem do kuchni.

— Ależ, senior Luigi, to moja praca!

Postawiłem zastawe obok zlewu. Uśmiechnąłem się i delikatnie pocałowałem zaskoczoną dziewczynę w policzek.

— Było doskonałe.

Zamrugała długimi rzęsami i jej jasno brązowy policzek okrył rumieniec.

— Dziekuję, senior Luigi.

Uśmiechnąłem się krótko. Ile jej czasu zajęło aby przestała tytułować mnie senior Maletto.

— Pozdrów Marco, bierzecie ślub w przyszłym roku na wiosnę?

Znowu oblała się różą.

— Sądzę, że nie zmieni zdania.

— Gdyby to zrobił, znajdę go i porachuję mu kości.

Spojrzała na mnie lekko wystraszona.

— Och nie. Marko to uczciwy człowiek.

— Czym wolicie jechać, Bentleyem czy moim Ferrari?

— Och, senior Luigi!

Podbiegła i pocałowała mnie w ...

... policzek.

— Co by Marko powiedział gdyby nas zobaczył?

Spłonęła cała i wzrok utkwiła w marmurowej podłodze.

— Przepraszam — wyszeptała.

— Dominiko, jesteś urocza. Nigdy nie przepraszaj za odruch serca.

Spojrzała na mnie odważnie.

— Jesteś dobrym człowiekiem, Luigi. Modlę się byś dostał księżniczkę.

To chyba pierwszy raz jej się przydarzyło, że odezwała się do mnie po imieniu. Musiałem szybko powstrzymać ją od nowych przeprosin.

— Tak trzymaj. Po prostu Luigi. Od dzisiaj, dobrze? Muszę lecieć. Dobrego wieczoru.

Wpadłem do łazienki. Przepłukałem usta i prawie zbiegłem na dół.

Moja Madena dumnie lśniła w lipcowym słońcu. Metaliczny kolor dojrzałej wiśni pięknie kontrastował z soczystą zielenią winnicy i błękitem morza, które widać było prawie na horyzoncie.

Zapaliłem silnik lecz zanim wrzuciłem jedynkę ogarnęły mnie nostalgiczne wspomnienia.

Zobaczyłem ją pierwszy raz, prawie trzy miesiące temu. Właśnie skończyłem pracę w biurze z jednej z naszych fabryk. Szedłem w kierunku samochodu. Ile mogła mieć lat? Dwadzieścia, dwadzieścia dwa? Maj zaczął się ciepło, lecz nie upalnie, przecież. Jechała na niebieskim rowerze. Na kierownicy umieszczono wiklinowy kosz, w którym spoczywała torba. Miała na sobie jasną, prawie białą sukienkę. Ruch powietrza łagodnie unosił poły ubioru i odsłaniał kolana. Czarne włosy falowały. Uśmiech królował na jej cudnym licu. Dostrzegłem wąską kibić i strzeliste, chociaż niezbyt duże piersi.

Ten obraz pozostał gdzieś w zakamarkach ...