Przypadek Michała cz.VI - Opowiadania Erotyczne

Przypadek Michała cz.VI

... między nami - stwierdziła. - Uważam, że powinniśmy odpuścić.

- Sorry, ale to nie ja zacząłem wojenkę. - Przypomniałem nauczycielce.

- Wiem, ale.. nie potrafię.. nie mogę ci powiedzieć...

- Czego?

- Ja... ja strasznie dziwnie się przy tobie czuję i... - ciężko szło pani Grześkowiak tłumaczenie tego, co ja doskonale wiedziałem. No może poza tym czemu tak mocno się broni. - ... ale, to ty właśnie to wszystko zacząłeś. Po co była ta pisemna praca podszyta erotyzmem? Musiałeś mi to robić?

- To tylko zapisana kartka papieru, nie może jej pani zignorować?

- No... no właśnie nie.

- Jak wygląda pani propozycja?

- Posłuchaj, dam ci więcej luzu. Odpuszczę z Nastką - Piękne, sarnie oczy patrzyły na mnie z nadzieją. - Jesteście prawie dorośli, więc migdalcie się ile chcecie, byle nie było z tego wpadki i niepotrzebnej sensacji. Naprawdę pogodzę się z tym, ale ty też musisz mi odpuścić. Żadnych prowokacyjnych gestów i tekstów. Zero maślanych oczu i obłapiania wzrokiem. Po prostu normalność.

Tak to sobie wymyśliłaś paniusiu, pomyślałem. No cóż, wciąż jesteś moim numerem jeden. Najseksowniejszą laską na mojej liście. W związku z powyższym, mało na mnie działają twoje argumenty.

- Przykro mi pani Anito, ale nie mogę się zgodzić - odparłem po chwili milczenia. - Zbyt mi na pani zależy, abym poszedł na taki układ.

Nauczycielka w jednej chwili przeszła przemianę. Uaktywniła całą złość. Jej pięści opadły na mnie, trafiając w twarz i tors.

- Zależy ci! Ty ...

... nędzny mały erotomanie! Zrozum, że to nie zabawa! - Cedziła przez zęby. - Zniszczę cię! Zrozum smarkaczu, że tu idzie o coś więcej niż o głupiutką miłostkę ucznia do nauczycielki!

- O co więc chodzi? - spytałem, gdy już zdołałem odeprzeć atak.

- O to że..., o gówno! Wysiadaj!

- Zostawi mnie pani tu samego? Mam kawał do domu, a na dworze ciemno, zimno i deszcz. - Zmarkotniałem.

- A co mnie to obchodzi! Radź sobie i zapamiętaj. Kolejnej ugody nie zaproponuję! - Trzasnęła drzwiczkami, gdy wyszedłem z samochodu i odpaliła go w jeden chwili. Minutę potem stałem sam na parkingu, rozmyślając czym było to przedziwne spotkanie.

Wracając do domu dostałem kolejnego sms-a. Tym razem nadawca był mi doskonale znany. Pani dyrektor Bogna Ratkiewicz.

"Masz ochotę, skarbie na wieczór ze mną plus bonus?"

Ciśnienie lekko mi podskoczyło. Krew szybciej popłynęła w żyłach.

"Z tobą. Zawsze. Co za bonus?"

"Słodki jesteś. Bonus to niespodzianka. Podjedź autobusem do centrum Warszawy. Bądź o ósmej koło Sfinksa. Zabiorę cię stamtąd."

"Ok."

Jak widać moje plany szybko się wykrystalizowały. Wieczór z Bogną, która

najwyraźniej zerwała się spod kurateli męża, zapowiadał się wspaniale. Gnałem do domu jak szalony, żeby sie wyrobić na właściwy autobus. Przedtem jeszcze przydałby się szybki prysznic.

***

Warszawa spowita była w noc, rozmigotaną setkami świateł. Mieszkając na peryferiach wielkiego miasta, z pewnym zaciekawieniem obserwowałem wieczorne życie metropolii. Piątek ...