Mikołaj. Sen Marty - Opowiadania Erotyczne

Mikołaj. Sen Marty

Przyśniło mi się, że odwiedził mnie Mikołaj, potężny chłop, który wdarł się do mnie przez komin.

- Przeszorowałem ci komin! - rzekł tubalnie, lubieżnie spoglądając i uśmiechając się z dwuznaczności tego co rzekł.

Stał przy kominku, przy którym suszyły się zwisające dwie pończochy - jedna czerwona, druga czarna - para od kabaretek. Obie - wstyd się przyznać - typowo "dziwkarskie". Aż usiadłam na łóżku z wrażenia. Niesforna spódniczka wykorzystała to, by się nieco podwinąć, ukazując pończoszki... Zorientowałam się jak seksownie jestem ubrana. Idealnie na mikołajki. Czerwone szpileczki, czerwona spódnica, a pończochy i bluzka - białe.

- A czy byłaś grzeczną dziewczynką?! – tubalnie, znowu mentorskim tonem, grzmiał, świdrując sprośnymi oczkami.

- Ach… Jam cnotliwa panna…

- Pewnie grzeszyłaś! Nie uchroniłaś swej czci niewieściej i cnoty... I dałaś jakiemuś chłopakowi!?

- Nnno takkk... Niestety... nie uchroniłam swojej czci...

- A zatem rózga! - był bezlitosny – podkasaj kieckę do góry!

Posłusznie wypięłam się i zadarłam spódnicę wysoko.

- Jeszcze wyżej! - zakomenderował tonem nie znoszącym sprzeciwu.

Czułam, że chcę być bardzo uległa... Że bardzo tego chcę.

Zarzuciłam spódnicę powyżej pupy. Wyjątkowo skąpe stringi, z białej koronki, nie osłaniały jej zbytnio...

Głośny świst poinformował o siarczystym razie.

- Auuaaa! Boli... - płaczliwym głosem demonstrowałam swą bezradność.

Kolejny świst.

- Ach! Auuuuuć!

Masowałam wypiętą pupę ...

... prowokacyjnie.

Rózga upadła na podłogę. W jej miejsce nastąpił zamaszysty klaps.

- Auuuuu! Moja biedna pupa... - biadoliłam.

- Sprawdźmy, jaka biedna...

Zaczął ją masować, ale tylko chwilę, wnet począł brutalnie macać.

- Ale duże dupsko! Pewnie po to, żeby dobrze amortyzowało podczas grzmocenia!

Ściskał tyłek jak w imadle. Jego palec zawędrował już do szparki.

- A jaka ciasna ta twoja piczka!

Sapał.

- Za jednym zamachem sprawdzimy amortyzację pupy i poradzę coś na tą ciasnotę.

Moje protesty na nic się nie zdały. Ciężki pastorał Mikołaja wylądował w mojej delikatnej dziurce. Był okrutny... Moje jęki w ogóle go nie wzruszały... A może... nawet dopingowały!

- Ho ho ho! - wykrzykiwał w rytm swych nielitościwie potężnych pchnięć!

Sekundował mu dzwoneczek przyczepiony do jego stroju.

- Czy będziesz.... już grzeczną... dziewczynką? - wysyczał między sapaniami.

Jego wielka broda szorowała mnie po szyi i plecach.

- Ochh.... Tak... Ojej! Będę... Aaaaaa! Grzeczną... Aaaaa! Aaaaa! Dziewczynką... Ochhhhh!

Myślałam, że bezlitosny pastorał przebije mnie na wylot.

- Święty.... Ochhh! Mikołaju... Aaaaaaa! Aaaaaa! Błagam... Ochhh! Nie tak mocno... Auuuu!

Jednocześnie, czułam jakby uderzenia wielkich jąder o mój tyłek...

- Ho! Ho! Hooooooooooooo! Nie bój, nie bój dziewucha! Jeszcze jest Rudolf. Renifer! On też cię wy… chucha!!! - wierszykiem, śmiejąc się wykrzyczał Mikołaj.

Za oknem hulał wiatr, ale przebijał się jakby odgłos sani... jakby ...