Karolina i Robert. 13 - Opowiadania Erotyczne

Karolina i Robert. 13

... turków...

Każdy zarobił po trzy razy w mordę..

- I jak tam wasza idea narodowości ?

- My... przepraszamy...

- O nie... to my będziemy was przepraszać, gdy skończymy... że jeszcze żyjecie...

Zaczęli pluć krwią...

- W naszym hotelu każdy jest mile widziany... ale wy... zrozumiecie, że najlepiej jest siedzieć w domu... a nie szukać kłopotów na mieście...

Sam się sobie dziwię, że rozmawiam z nimi tak spokojnie... kilka lat temu już byliby na dnie portu...

- Robert, załatwimy sprawę, przeproś Karolinę. to nie jest robota dla ciebie... idź do niej...

Poszedł.

- Nie chce mi się z wami bawić... adresy domowe... poproszę...

- Po co ?

- Chłopaki pojadą po wasze żony i dzieci, i zawiozą je do szpitala, tam gdzie zaraz traficie...

- Wygłupiacie się...

Nachyliłem się, wyciągnąłem spluwę, przeładowałem i odpowiedziałem....

- A wyglądam jakbym się wygłupiał ?

- Nie jesteśmy sami, mamy mocodawców...

- I dlatego potrzebne są wasze żony... adres...

W ryj kolbą jednemu i d**giemu...

Podali.

Chłopaki pojechali, nie musiałem tłumaczyć, bo wiele razy odwalałem ten numer...

- Jak zawsze do EPPENDORF...

A my zapakowaliśmy ich do samochodów i pojechaliśmy na nadbrzeże.

Gdy dojechaliśmy biedaki zaczęli płakać...

- Przestańcie pizdy... obiecałem wam, że traficie do szpitala...

Wyciągnąłem spluwę...

- My już nigdy nie...

- To wiem, na pewno już nigdy... ale nie twoje słowo tu się liczy...

Przyłożyłem do kolana i ...

... strzeliłem...

d**gi to samo...

Ryczeli jak dzieci...

- Uciszcie się zjeby... bo muszę zadzwonić po karetkę... bo będzie d**gie kolano...

- Szpital ?

- Mamy postrzelenie... niegroźne... nadbrzeże... przy czwartym słupie... dwóch pokrzywdzonych... żyją...

- Widzisz, jeszcze raz ci to wytłumaczę.... od dzisiaj siedźcie w domu, bawicie się z dziećmi i z żonami, bo gdy spotkamy się ponownie to będzie ostatni raz... rozumiecie ?

Kiwnęli głowami...

- Jedziemy.

Wróciliśmy do hotelu.

- Rudolf, gdzie ten gówniarz... ?

- Na zapleczu.

Siedział skulony i się trząsł... gdy mnie zobaczył zrobił się jeszcze mniejszy...

- Wstawaj..

- Przepraszam...

- Od jak długo tu robisz ?

- Od 5 miesięcy...

- Wiesz kogo jest ten hotel, myślisz, że goście tu są przypadkowi ?

- Nie wiedziałem...

- A powinieneś... Rudolf cię brał i tłumaczył...

- Ale ja nikomu nigdy nie powiem.

- Tu chodzi o naszych gości, ochraniamy ich i pomagamy we wszystkich sprawach, a ty dałeś dupy...

- Przepraszam...

- Ta kobieta jest najważniejszą osobą ze swoim mężem w tym hotelu, szef za coś takiego by cię zabił... to jego wspólnik głąbie... i moja przyjaciółka... też powinienem cię zabić...

Strach i przerażenie, świadomość nieuchronnego... widziałem to setki razy... Potem była tylko cisza i zaczynało się od nowa...

I tak dzień za dniem, następny idiota, następna lekcja i koło się obracało...

Ale teraz już nie... daruję mu, a jego wdzięczność i strach pozostaną z ...