Jak zostać niewolnikiem swojej siostry? - Opowiadania Erotyczne

Jak zostać niewolnikiem swojej siostry?

... jest ją tam znieść. Nawet gdyby to miało mnie wykończyć.

Czy może być dla takiego śmiecia jak ja większe wyróżnienie niż spełniać kaprysy swojej bogini? Służyć jej i sprawiać jej radość? Cierpieć dla niej ból i poniżenie – tego w tej chwili pragnąłem z całego serca. Byłem jej bezgranicznie wdzięczny, że tak cudowna istota jak Ona, wybrała takie zero jak ja, by jej służyć. To było wręcz religijne uniesienie. Tylko ktoś o takich samych skłonnościach jak ja będzie w stanie zrozumieć, co wtedy czułem. Trudno nawet to sobie wyobrazić, jak bardzo byłem jej wdzięczny za każdego kopniaka, każde wyzwisko, za ból moich ramion, szyi, nóg, policzków. I za to, że pozwalała mi cierpieć dla swojej przyjemności i sobie służyć. Moja Pani, Królowa, Bogini…

Ania skończyła duszenie. Znowu usiadła na moich ramionach, a ja sam pochyliłem głowę nisko, by mogła wygodnie usiąść. Podstawiłem ponownie moje dłonie pod jej drobniutkie stopy, by mogła je wygodnie oprzeć. Poczekałem na kopnięcie i ruszyłem znowu, z nową energią, zdeterminowany, by wykonać jej polecenie.

Przy akompaniamencie jej wyzwisk, poganiany kopniakami i uderzeniami w twarz, w końcu wdrapałem się na szczyt. Ania był bardzo szczęśliwa.

- Yes, yes, yes! – stanęła swoich „strzemionach” i całym ciężarem ciała opadła na moje ramiona trzy razy, przy każdym „yes”.

- Mówiłam, że dam radę tu wjechać? Mówiłam! – uderzyła mnie ze śmiechem w policzek.

- I kto miał rację? Kto, kto, kto? – każde „kto” akcentowała kopnięciem.

- ...

... Ty

- Widzisz? – pociągnęła mnie za uszy – Jeśli tylko koń się nie mądrzy i jest posłuszny, to da radę wjechać wszędzie. Dobrze się spisałam, nie?

- Wspaniale. Doskonale kierujesz swoim konikiem. – wysapałem - Konik chce ci pogratulować, że udało ci się wjechać na tę wydmę.

- No, ciężko było, ale dałam radę. Wjechanie na taką skarpę wcale nie jest takie łatwe, jak może się wydawać. Trochę się nawet zmęczyłam, ale warto było. – zaśmiała się – Myślę, że zasłużyłam na jakąś nagrodę. Co konik na to?

- Konik myśli, że naprawdę jesteś cudownym jeźdźcem i świetnie się spisałaś. Ten podjazd był dla ciebie z pewnością trudny. Konik przeprasza, że nie posłuchał za pierwszym razem i nie zapewnił ci takiej wygody, na jaką zasługujesz. Konik jest naprawdę wdzięczny, za wszystko co dla niego robisz i to docenia. Zasługujesz na nagrodę. Co chcesz?

- Jako nagrodę możesz mi kupić duży deser lodowy. Pasuje?

- Oczywiście. Dziękuję. Muszę przyznać, że nie wierzyłem, że dasz radę tutaj wjechać. Jestem pod wrażeniem. Naprawdę, świetnie ci poszło.

Ania zaśmiała się.

- Dzięki – poklepała mnie łagodnie po policzku, pochyliła moją głowę do przodu, oparła nózie na moich dłoniach, po czym lekko się uniosła i usiadła wygodniej na moich ramionach i szyi – Dobry konik. Mogę z nim zrobić wszystko. A teraz jedziemy zrobić zdjęcie. Wio!

Pokierowała mną w kierunku wybranej przez siebie kępy roślin. Wybrała odpowiednie miejsce, nieco z dala od rośliny, którą chciała uwiecznić i kazała ...