Apollo 18 (I) - Opowiadania Erotyczne

Apollo 18 (I)

... miało prawa działać.

– Rozstawiliśmy kamery na wzgórzu, żeby ich śledzić, a oni zakończą piątą próbę efektownym rozbłyskiem na kosmodromie.

– Wydajemy mnóstwo pieniędzy, żeby ukryć prawdziwy cel naszej wyprawy i prawdziwe miejsce lądowania, żeby wywiad radziecki się nie dowiedział, a wszystko pójdzie na nic.

– Misja samobójcza.

– Pomyśl co czują kosmonauci, którzy mają lecieć. – Zack opuścił wzrok i posmutniał.

– Jak się dowiedzieli, że w ostatniej misji Apollo 20 chcemy wysłać kobietę, to wymyślili, że pierwsi posadzą kobietę na Księżycu.

– Z tego co słyszałem, to ich rakieta nie jest w stanie udźwignąć takiego ciężaru jak Saturn V, więc wsadzając do rakiety drobną kobietę mają dwa w jednym. Mniejszy ciężar i pierwszą kobietę na Księżycu.

– Jak im się uda.

– A widziałeś ich kosmonautkę? Chyba Anna ma na imię.

– Nie widziałem.

– Wygląda jak nastolatka. Niska, chuda. Waga to pewnie było ich najważniejsze kryterium przy wyborze.

Parsknęliśmy śmiechem.

– Ale ładna – dodał. – Słowiański typ urody. Jasne włosy. Duże oczy. Tylko piersi małe.

– Chcieli, żeby ładnie wyglądała na paradach i w telewizji.

– Jak uda jej się wrócić.

– Jak nie uda, to przynajmniej na znaczkach pocztowych będzie dobrze wyglądać.

Ponownie wybuchliśmy nerwowym śmiechem.

– Trzy minuty do startu – przerwał naszą rozmowę Franz. – Wciąż macie status GO.

Zack przyspieszył stukanie o pulpit, a ja poprawiłem swoją pozycję.

– A gdzie widziałeś tę Annę? – ...

... zapytałem.

– Franz pokazywał zdjęcie na przyjęciu po zakończeniu poprzedniej misji. Wywiad zdobył.

– Nie byłem na imprezie. Musiałem wyjechać testować skafander.

– Ale twoja Erin była. Widziałem, że się dobrze bawiła.

– Poszła z innymi żonami astronautów.

– Zabalowała – powiedział rozbawiony. – Widać, że lubi imprezy.

Spojrzałem na Zacka i zastanawiałem się dlaczego teraz o tym opowiada.

– Co masz na myśli mówiąc zabalowała?

– Matt, wielu mężczyzn zazdrości ci takiej ładnej dziewczyny, a ona lubi być adorowana. Ciebie nie było, a samotność jest smutna.

– I ktoś ją pocieszał?

– Przetańczyła wieczór z kilkoma przystojniakami, ale podobno najwięcej z Paulem.

– Paul opiekował się Erin pod moją nieobecność. Z Paulem znamy się od wielu lat. Poznaliśmy się jeszcze w marynarce wojennej, a potem razem oblatywaliśmy nowe maszyny w Strefie 51.

– Skoro tak mówisz.

Do startu pozostała minuta. Skupiliśmy się na odczytach z ekranu i przygotowywaliśmy procedurę startową. Franz z centrum kontroli misji przekazał nam gotowość swojego zespołu, a ja zacząłem odliczać w myślach ostatnie sekundy. Napiąłem mięśnie i poczułem jak tętno skoczyło do góry. Patrzyłem w skupieniu na wyświetlacz komputera, który odliczał czas do startu. Gdy na ekranie pojawiło się zero, na panelu obok zapaliła się kolejna czerwona kontrolka. Nie wystartowaliśmy.

– Kurwa. – Nie wytrzymał Zack. – Co teraz? Aerozyna? – Walnął pięścią w pulpit.

– Możemy wchodzić? – zapytał kapitan ...