Niewolnica orczycy część 2 - Opowiadania Erotyczne

Niewolnica orczycy część 2

... wszystkiego

próbowaliśmy. Ale za nic nie chce wrócić do pracy. Podejrzewam, że kilku innych

zaczyna mieć ochotę aby zrobić to samo.

Bologal warknęła groźnie.

-Wynoś się stąd. Zajmę się tym

Bandyta zamknął drzwi, a Bologal się ubrała, jeśli można to tak nazwać.

Następnie otworzyła kłódkę którą przykuła mnie do podłogi.

-Ty też idziesz, niewolnico, -powiedziała. -Chce żebyś miała lepszy obraz tego

jak wszystko tu działa.

Szłyśmy tunelem nim doszliśmy do głównej sali. Później kierowałyśmy się małym

tunelem który wiódł do równie małego pomieszczenia pełnego broni, pancerzy,

ubrań i przeróżnych rzeczy. Wliczając w to towary które transportowaliśmy. Był

to swego rodzaju magazynek.

Bologal podeszła do jednego z kompletu pancerzy i zaczęła go zakładając. Był on

wystarczająco duży, że na nią pasował, ale wciąż nie mogła go zacisnąć tak jak

się powinno.

Choć widziałam, że był niezdarnie powiększany. Ktoś po prostu chciał go

rozciągnąć co sprawiło, że teraz był dość cienki i raczej niewyjściowy. Ale

przecież Bologal nie zmieściłaby się w zwyczajny pancerz przeznaczony na ludzi,

tym bardziej, że była olbrzymia.

Dla więźniów prawdopodobnie był to wystarczająco odpowiedni element ubioru

przekonujący ich, że mają przed sobą prawdziwego strażnika.

-Jeśli któryś z więźniów zapyta, odpracowujesz specjalną karę. Najlepiej trzymaj

gębę na kłódkę i nie odzywaj się do nikogo. To naprawdę ważne, że ci idioci nie

wiedzą, że ...

... jestem orkiem, inaczej domyślą się, że nie pracują dla króla. Wtedy

sprawy przybiorą bardzo zły obrót. Szczególnie dla ciebie. Zrozumiałaś?

Nie rozumiałam jak więźniowie znający prawdę mogli na coś wpłynąć skoro i tak są

wiezieni przez uzbrojonych bandytów i olbrzymią orczycę, ale kiwnęłam głową.

-Dobrze, więc ruszajmy.

Przechodząc przez główną salę, czułam się zawstydzona, przechodząc wśród tych

wszystkich bandytów, całkiem naga. W końcu dotarliśmy do bramy strzeżonej przez

jednego z fałszywych strażników miejskich. Poznał swoją przywódczynię i otworzył

bramę, weszliśmy do środka.

Bologal wyglądała jeszcze bardziej przerażająco mając na sobie ten pancerz. Bez

niego była straszna, ale w innym tego słowa znaczeniu. Z zakrytą skórą i hełmem

zakrywającym jej twarz wyglądała nieludzko.

Poza nią miałam widok na kopalnię.

Więźniowie ubrani w szmaty, machali kilofami w kamienne ściany. Czasami świecący

kawałek wypadał ze ściany i umieszczali go w kubełkach. Wyglądali na zmęczonych

i nieszczęśliwych.

Wkrótce znaleźliśmy tego który nie chciał pracować. Jego kilof leżał obok, a na

widok Bologal jeszcze twarz przybrała niezwykle uparty wyraz.

-Dlaczego nie pracujesz? - zapytała głośno i dość groźnie

-Możesz odebrać mi wolność, ale nie wolę. Ryłem dla was wy królewskie dupowłazy

już wystarczająco długo. Albo mnie zabij albo zostaw w spokoju. Żadnych

półśrodków!

-Doprawdy? Chyba jednak jeden znajdę. - powiedziała rozglądając ...