Transakcja 5 - Opowiadania Erotyczne

Transakcja 5

To opowiadanie jest czystą moją fantazją i nigdy nic takiego miejsca nie miało.

Jestem dojrzałym i przeciętnym mężczyznom, a do tej pory pracowałem i mieszkałem w dużym mieście w Polsce, w Poznaniu. Tamto życie jednak bezpowrotnie minęło. Mam wymazaną pamięć, więc nie pamiętam mojego poprzedniego imienia, a teraz mam na imię Paulinka i jestem bardzo uległą trans.

Wróćmy jednak do tego, jak się to wszystko zaczęło.

Z uwagi na fakt, że bardzo lubię seks, to chętnie spotykam się z różnymi osobami.

Około miesiąc temu zostałem zaproszony przez pewną parę na seks. Było bardzo miło, ruchaliśmy się w różnych konfiguracjach. Niestety nie zdążyłem na autobus do domu, a do pociągu miałbym chyba z minimum dwadzieścia kilometrów.

- Bardzo dziękuję Wam za zaproszenie i miłe przeżycia seksualne. A gdzie tutaj teraz najłatwiej złapię jakiegoś tutaj „Stopa”? Muszę wracać do domu.

- Najłatwiej chyba idź na przystanek autobusowy, jak ktoś pojedzie, to może się uda i Cię zabierze. To ten, na który przyjechałeś. Kiedy znowu będziesz miał ochotę na seks, to zadzwoń, chętnie Cię zaprosimy?

- Dobrze, to jeszcze raz bardzo dziękuję za miły wieczór.

Po czułym pożegnaniu, ruszyłem na ten przystanek, żeby tylko mi się udało. Co chwilę trochę pada, ale szczęście, że jest, chociaż wiata i jak nie od wiatru, to chociaż od deszczu mnie uchroni? Siedzę tak już chyba z piętnaście minut. Nagle podjeżdża duży samochód. W środku siedzą jakieś dwie, z wyglądu sympatyczne pary w średnim ...

... wieku, wyglądają na bardzo miłych, a do tego nieźle ubrani.

- Chyba pomyliliśmy drogę, albo ta nawigacja coś źle pokazuje. Dosyć długo już tutaj krążymy. Czy mógłby pan pokazać na drogę?, mamy papierową mapę. A tak na marginesie, ja mam na imię Katarzyna, zwracaj się jednak do mnie Kasiu, a to jest mój mąż Mateusz. Mamy tutaj też jeszcze naszych przyjaciół, moja koleżanka ze szkoły Beata z mężem Rafałem.

- Miło mi Was poznać, ja jestem Bogdan.

- Nam także.

- Ja też tutaj jeszcze nie byłem, a to jest chyba nowa droga i być może nie jest jeszcze wprowadzona do nawigacji. Jesteśmy gdzieś w tym miejscu, pokazuję na papierowej mapie, musicie nakręcić i wjechać na ten wiadukt, to główna droga.

- A dokąd właściwie chcesz jechać?, masz jeszcze stąd tutaj autobus?

- Muszę się dostać do Poznania, a ostatni autobus właśnie niedawno odjechał. Właściwie, to czekam na jakiegoś „stopa”.

- No to Cię chętnie podwieziemy. Dziękujemy za informację i poczęstuj się sokiem, bo duszno jest tutaj coś dzisiaj. Weź jabłkowy, jak lubisz.

- Tak, dziękuję, jesteście bardzo mili.

- Ty także.

- A Wy posuńcie się trochę, jakoś się wszyscy zmieścimy.

- To wjedźcie na górę, potem w prawo i cały czas prosto. Niedługo się zaczną też drogowskazy w kierunku Poznania.

Bardzo słodki ten sok. Lubię słodkie, więc bardzo mi smakuje. Nagle robię się senny, zaczyna mi się trochę w głowie kręcić. Osuwam się i opieram na Kasi ramieniu. Mam nadzieję, że zanim do centrum dojedziemy, to ...