Dogłębna anal-Iza - Opowiadania Erotyczne

Dogłębna anal-Iza

Zatrzymaliśmysię przed klatką schodową.

- Tu mieszkam - oznajmiła Izabella odwracając się twarzą do mnie - chciałabym ci jeszcze raz podziękować za miły wieczór.

- Chcesz już wracać? - spytałem nieco zawiedziony.

Oczekiwałem trochę więcej.

- Jest już po północy.

- Noc więc, może nie jest już taka młoda, ale nie jest też stara, więc można kontynuować miłe spotkanie?

– Czyli: nie ustępujesz? Przesz uparcie do przodu. Nadal chciałbyś mnie zaliczyć?

– Nie myślałem akurat o zaliczeniu ciebie ale o jeszcze jednym drinku, czy coś...

Okej, myślałem o tym, ale jeśli akurat to się nie stanie, to świat się przecież nie zawali.

- To interesujące. W sumie szkoda kończyć szybko tak fajnie rozpoczęty wieczór – stwierdziła z uśmiechem.

- No, więc?

W moim pytaniu drzemały spore pokłady nadziei. Może jeszcze nie wszystko stracone?

- Biorąc pod uwagę wszystkie za i przeciw... Doszłam do wniosku, że jestem absolutnie za...

Jejku. Prawie podskoczyłem z radości. Było dobrze. Było naprawdę dobrze.

- To cudownie - ucieszyłem się.

- W takim razie co będziemy robić?

- Poczekaj chwilę - zastosowałem ją na chwilę - Niech się oswoję z tą cudowną myślą, że jeszcze się nie rozstajemy.

- Ja mam pomysł - odezwała się po chwili - Mówisz, że niekoniecznie masz na myśli jakiś szybki numerek?

Przytaknąłem.

- Ale ja mam na to wielką ochotę. Miałam i nadal ją mam.

Chyba jeszcze nigdy w życiu nie zrobiłem tak głupio zdziwionej miny, jak w tym ...

... momencie.

- Chcę więcej. I to już. Natychmiast. Co ty na to?

- Chcę - odpowiedziałem - To w takim razie: idziemy do mnie czy do ciebie?

- Ani do mnie, ani do ciebie. Znam pewne fajne miejsce. Chodź - złapała mnie za rękę i pociągnęła w stronę centrum osiedla.

Tam stał najwyższy blok na całym osiedlu, z którego był niesamowity widok. Wiem, bo byłem tam kilka razy popatrzeć na panoramę miasta. Przy dobrej pogodzie widać było nawet Tatry i krzyż na Giewoncie.

Żartuję, ale widok był naprawdę fajny. Szczególnie nocą.

Weszliśmy do klatki schodowej, potem do windy. Iza nacisnęła klawisz z numerem 10. Po kilkunastu sekundach jazdy wysiedliśmy na piętrze. Nie skierowaliśmy się w stronę żadnych korytarzy, ale zaczęliśmy wchodzić po schodach jeszcze wyżej. Tam znajdował się ów punkt widokowy, ale minęliśmy także jego. Z tego co się orientowałem, to dalej znajdowały się jakieś pomieszczenia gospodarcze, w których urzędowała dozorczyni.

Iza skręciła w prawo i pociągnęła mnie w stronę najbardziej oddalonego pomieszczenia. Jako jedno z niewielu pomieszczeń nie miało ono drzwi.

Weszliśmy więc do środka. Izabela sięgnęła ręką do kontaktu. Rozbłysło światło. Było ono bardzo delikatne i subtelne, jakby stłumione.

- To tu - oznajmiła puszczając moją rękę i odwracając się do mnie twarzą – Jak ci się podoba?

Rozejrzałem się dookoła.

- Bardzo ciekawie. Chociaż muszę przyznać, że wyobrażałem sobie to miejsce bardziej romantyczniej.

- Pozory mylą. Ono ma niesamowitą aurę i ...