Helena - Opowiadania Erotyczne

Helena

... zatkało.

- Zapraszam na kawę, albo herbatę, co tam sobie pani woli – wypaliłem z nadzieją, że się zgodzi. Chciałem się jej przyjrzeć dłużej i zdefiniować swoje urzeczenie.

- Aaa, co tam będę sama w domu siedzieć, jak mogę pogadać z tak sympatycznym sąsiadem – powiedziała po chwili zawahania i przepuściłem ją w drzwiach. Torbę z jakimiś zakupami położyła pod wieszakiem.

- Proszę nie ściągać butów, dzisiaj jest piątek, a ja sprzątam w soboty – powiedziałem.

Sąsiadka weszła do mieszkania, jej czółenka stukały o panele, a ja byłem pod wrażeniem rozmiaru jej stóp – króciutkie i wąziutkie, rzadko się takie widywało.

- Wywalił pan ścianę? – zapytała. Chodziło o ścianę między kuchnią a pokojem.

- Tak, nie była to ściana nośna, więc nie musiałem nawet pytać spółdzielni o zgodę – odpowiedziałem.

- A nam powiedzieli remonciarze dwadzieścia lat temu, że się nie da, dziadostwo panie sąsiedzie, na każdym kroku dziadostwo – dokończyła zdanie i usiadła w fotelu. Jej wzrok padł na laptop i szklankę obok.

- To kawa, czy herbata? – zapytałem – może być jeszcze drink – dodałem widząc jej wzrok na szklance.

- To może jednak drinka, od dziesięciu lat nie wypiłam nic mocniejszego – powiedziała.

- Proszę – powiedziałem podając jej drinka. „Wdowa” – pomyślałem widząc obrączkę na lewej dłoni – „I na dodatek pamiętająca” – dokończyłem myśl.

- Co pan robi w takiej ciszy? – zapytała – zazwyczaj ludzie mają włączony telewizor, albo radio… - zawiesiła głos.

- Teraz ...

... akurat korekty różnych książek – powiedziałem sącząc drinka.

- O! To bardzo ciekawe – ożywiła się.

- Proszę mi uwierzyć, ale nie zawsze – na widok jej zdziwionego spojrzenia dodałem – takie bzdury się zdarzają, że tylko płakać.

- A wie pan? Mój mąż też był milicjanto-policjantem, zmarł, to już dziesięć lat będzie…

Doskonale znałem milicjanto-policjantów. Z nimi dało się wszystko, nie to co dzisiaj z tymi nowymi obesranymi przełożonymi. Sączyłem drinka i patrzyłem na jej twarz.

- Przepraszam, Grzegorz jestem – przedstawiłem się wkurwiony na samego siebie, że dopiero teraz.

- Helena – odparła.

Siedzieliśmy tak pół godziny do końca drinków. Zrobiłem następne i wysłuchałem opowieści o połowie życia pani Heleny. Tak opowiadała i opowiadała i znowu opowiadała, że nagle do mnie dotarło, co mnie urzekło w jej twarzy: dobroć. Po stokroć dobroć. Wkurzyłem się na siebie, że nie dotarło to do mnie od razu, bo takie sprawy rozpoznawałem zawsze bez pudła, ale może cała ta sytuacja mnie trochę rozproszyła.

I dotarło też do mnie, że musi być strasznie wygłodzona.

Ostawiłem szklankę, wstałem i uklęknąłem przed panią Heleną. Pocałowałem jej gołe kolana. Odstawiła szklankę i zamiast protestu poczułem jej dłonie na mojej głowie. Powoli po udach wędrowałem ustami w stronę cipusi. Cellulit nie był jakiś szczególnie odpychający. Wsunąłem dłonie pod spódniczkę liżąc uda coraz wyżej i zbliżając się językiem do pachwin.

- Chcesz mnie tam pocałować? – zapytała.

- ...