Mandat cz.2 - Opowiadania Erotyczne

Mandat cz.2

Od powrotu z Kołobrzegu minęły trzy dni, kiedy pod wieczór przypomniałem sobie o mandacie. Raz, że trzeba go w końcu zapłacić, dwa, bo byłem ciekaw atrakcyjnej policjantki. Znowu przeszło mi przez myśl, że gdzieś, kiedyś już widziałem tę twarz. Po dłuższym namyśle doszedłem do wniosku, że chyba z kimś kojarzyłem atrakcyjną panią policjantkę. Włączyłem komputer, zrobiłem przelew na konto. Obracałem w palcach wizytówkę aspirant Kamili, zastanawiałem się... Zadzwonić, czy nie... Zadzwoniłem. Odebrała po drugim sygnale.

- Słucham? - miała bardzo miły głos, a że nie przedstawiła się służbowo, to chyba znaczyło, że jest po służbie.

- Dobry wieczór. Melduję zapłacenie mandatu - roześmiałem się do telefonu.

- A kto... Ach, Karol, tak? Dobry wieczór, już myślałam, że nie zadzwonisz.

- Jednak dzwonię. Zapraszam na kawę i lampkę wina.

- Nie za późno? - w jej głosie słychać było wahanie.

- Skąd, jeszcze młoda godzina. No, chyba, że policjanci chodzą spać z kurami. Po za tym jutro sobota, chyba nie masz służby?

- Jutro mam wolne, niedzielę też. Może w takim razie wpadniesz do mnie?

- A może ty do mnie? Adres przecież znasz...

- Dobrze, ale musisz trochę poczekać, chcę się odpowiednio pokazać, a jestem w dresach!

- Jestem u siebie, czekam. Brama jest otwarta, wjedź i stań koło domu. No to nie przedłużajmy, szykuj się i przyjeżdżaj.

Rozłączyłem się. Szybki ale dokładny prysznic, ogoliłem się jeszcze raz, wskoczyłem w luźne, wygodne ciuchy, przedtem wstawiłem ...

... do lodówki butelkę wina. Byłem gotów na przyjęcie interesującej pani aspirant. Zjawiła się po godzinie, ale jakże odmieniona! Włosy rozpuszczone, oko zrobione, ubrana w bardzo ładny komplecik prezentowała się wspaniale. Zaprosiłem Kamilę do pokoju, posadziłem na sofie, sam zająłem się robieniem kawy i krojeniem ciasta, które zawsze awaryjnie mam w spiżarce.

- Nie pytasz, dlaczego dałam tobie swą wizytówkę? - usłyszałem głos dziewczyny.

- Nie zdążyłem, zaraz pogadamy – wszedłem do pokoju z tacą, rozstawiłem wszystko na stole, wyjąłem kieliszki, nalałem wino.

- No, teraz w spokoju możemy porozmawiać. Zastanawiałem się nad tym, tym bardziej, że ciągle odnoszę wrażenie, że kiedyś już cię widziałem.

- Nie domyślasz się jeszcze, skąd się znamy? - patrzyła na mnie z uśmiechem.

- Nie, nie mogę sobie skojarzyć...

- A mówi tobie coś nazwisko Bielska?

Aż się palnąłem w czoło. No jasne, przecież to Kamila Bielska, dziewczyna, która uczyła się dwa lata niżej w moim liceum! Zawsze była w centrum uwagi, słyszałem, że była nawet przewodniczącą komitetu szkolnego. Wysportowana, wygadana, wyglądała jak chłopak, szczupła sylwetka, włosy prawie na jeża – taką ją pamiętałem, a teraz proszę, piękna kobieta, elegancka, długowłosa brunetka z dużym biustem. No tak czas leci, ludzie się zmieniają, w jej przypadku na korzyść. Patrzyłem na atrakcyjną kobietę, próbowałem wykombinować, dlaczego tak chętnie umówiła się na to spotkanie, przecież w szkole mieliśmy bardzo niewiele okazji ...