Czas grozy (IV). Prawo pierwszej nocy - Opowiadania Erotyczne

Czas grozy (IV). Prawo pierwszej nocy

... pani, gdzieś owo cudo posiadła?

- Dzięki moje panny za takie pochwały! Kupiec frankoński mi ją przywiózł. Zza morza. Znacie się kumoszki na sukniach... rzeczywiście sporo złota za nią kupiec zaśpiewał...

***

Alkowa młodego księcia tonęła w mroku, rozbijanym przez trzy pochodnie i kilka świec porozstawianych na podłodze i w świecznikach. Tworzyło to iście magiczny nastrój. Posypane wonne kwiecie miło drażniło zmysł węchu.

- Wyglądasz pięknie moja pani! Niczym pogańska bogini, których rzeźby ostały się po starożytnych Rzymianach!

- Dzięki ci, o panie. - Martha pokłoniła się kornie.

- Miło mi, żeś przybyła do mej łożnicy, prosto z kaplicy, gdzie odbyły się zaślubiny!

"A więc już gra! Jest w tym coś podniecającego! Zatem ja też zacznę! Nie powiem, że bez przyjemności!"

- Panie... mój, wiem, że to twe prawo, ale... błagam cię uniżenie, oszczędź mój wianek... ostaw go dla mego pana męża...

- Ha ha! Lubię, jak o coś proszą mnie białogłowy! A już dziewice, to zwłaszcza! No nie wiem, nie wiem...

"Ciekawe, jaką gierkę ze mną podejmie? Aż mu się świecą oczka! Rozpustnik!"

- Panie, uczynię, co zechcesz, bylem jeno mogła uchować swą cnotę... Wszak mój pan mąż, nawet nie widział jeszcze mego łona, a tu ktoś przed nim, posiadłby mnie... me dziewictwo...

"Jakże to jest podniecające! Błagać! Korzyć się! I... udawać dziewicę!"

- Hm... cóż... wobec tego, gotowem przemyśleć jeszcze me prawa... Skoro prawisz, że uczynisz, co zechcę... Zatem, niech i tak ...

... będzie... Oto mam życzenie, abyś czyniła to, co niezamężne kobiety czynią w swych łożach, nie mogąc się doczekać zamążpójścia... i rolę męża, przejmują ich własne rączęta!

"A więc prawdę prawiły dziewki służebne! Ten sprośny wieprz, chce popatrzeć, jak sama ze sobą się zabawiam..."

- Panie... wiedz, żem prawą wyznawczynią naszego Kościoła, a ten takich praktyk broni! Słusznie, grzesznymi je zowiąc.

"Ciekawe, jak wybrniesz z tego lubieżny capie! Ale już widzę, jak świecą ci się oczka! Lubisz, jak musisz pokonywać przeszkody rzucane niewieścią ręką."

- Cóż pani... w ten sposób sama sobie odmawiasz szansy...

"Dobry jesteś spaślaku, w takie gierki! Też mnie to rajcuje!"

- Cóż... zatem wyznam swą skrytą tajemnicę... gdy pozostawałam sama w komnacie... zdarzało się, że uchylałam sukni... i... oczekiwane męskie dłonie, zastępowałam swoimi...

- Wyznawaj pani... wyznawaj... i jakżeż to poczynały sobie pani rączki?

"Ależ cudnie być tak dopytywaną! Ależ to rajcuje!"

- Panie... wstyd odbiera mi mowę...

- Ależ droga niewiasto, wiesz, co cię czeka... a może ja będę sporo sroższy dla mało spolegliwej białki?!

- Tak, tak... już prawię, co trza... Oto... chwytałam w swe dłonie me obie piersi... tak, jakby to czynił mężczyzna, młody, jurny, pobudzony...

"Cóż za przyjemność, tak wyjawiać najskrytsze tajemnice..."

- I cóż czyni ów jurny samczyk?

- Cóż... mocno obejmuje... ściska, wręcz gniecie me cycunie...

- Tylko cycunie?!

- Nie tylko... wkłada rękę ...