Cipochlap - Opowiadania Erotyczne

Cipochlap

... urzekających perfum zmienił się w fetor rozkładu. Oralina nie była już przepiękną księżniczką, tylko potwornym demonem. Chwyciła zaskoczonego kochanka w pewny uścisk.

- Jesteś mój! Ja, największa spośród sukubów, kochanka władcy piekieł, najwspanialsza Analanus, wyssę z ciebie życie, mszcząc w ten sposób Wielkiego Wzwoda. Sczeźniesz w mych ramionach, bohaterze - wyszeptała z nienawiścią do osłupiałego elfa. - Nie ma już twego miecza, jesteś bezbronny i słaby.

- Mylisz się. - Hardy, koślawy uśmiech zagościł na twarzy Cipochlapa. - Rubinowy miecz to zwykły oręż, jeśli dzierżony w nieodpowiednich rękach. Swą moc czerpie z innego miejsca niż kuźnia kowala.

- Z serca? - spytała kpiąco Analanus.

- Z kutasa. - Proste słowa wypowiedziane przez śmiałka przeszyły spaczoną duszę demona dreszczem.

Cipochlap uwolnił się z uścisku demona i obrócił go plecami. Przycisnął potworną sylwetkę do zimnej ściany groty i z mocą wszedł w mroczną głębię Analanus. Zawyła dręczona rozkosznym bólem i masażem męskich dłoni. Wsysała rozkosz wraz z siłami życiowymi przymuszonego kochanka. Każdy ruch wprawiał ją w ekstazę, wywołując nienawistny śmiech.

- Zaskoczony, bohaterze? Twa moc na mnie nie działa. Słyszałam o tobie i mieczu, przygotowałam się i zabezpieczyłam przed waszą mocą. Nie dasz rady rubinowej spirali!

Elf poczuł trwogę. Wiele w życiu stoczył bitew, dostarczając historii na bibliotekę opasłych ksiąg. A jednak słowa Analanus wywołały strach, o którym zdążył już ...

... zapomnieć. Wątpliwości wypełniały sparaliżowane członki, a moc kutasa słabła z każdą chwilą.

- Poddajesz się? Toć to nie przystoi bohaterowi! Jednak nie jesteś tak wspaniały, jak opisują cię wiejscy grajkowie.

Diablica kpiła w najlepsze z Cipochlapa, uderzając w podwaliny męskiego ego. Czuł, że kurczy się pod trucizną gorzkich słów, gdy wtem przypomniał sobie:

- Jam jest Cipochlap, a moje imię niesie moc!

Wyrwał się ze śmierdzącej jamy rozpusty i rzucił Analanus o ziemię. Zawyła z bólu, nie wiedząc, co się dzieje. Bohater nabrał powietrza i doskoczył do spalonej ziemi i powykręcanych krzewów łona sukuba. Jego język wił się w śmierdzącej szczelinie, spijając obrzydliwe soki. Analanus wiła się w uniesieniu, zaskoczona mocą niepozornego organu. Tak długo studiowała życie Cipochlapa, uodparniając się na jego moc, ale zapomniała o najsilniejszej z magii - Imieniu.

Strupy odpadały, odsłaniając gładką niczym jedwab skórę. Woń kwiatów odgoniła smród diablicy, a cudowne włosy barwy stopionego złota oplatały smukłą, bladą szyję. Nienawistny wrzask z gardzieli niczym polany balsamem złagodniał i zmienił się w miłosne pojękiwania. Piękna księżniczka zapierała się o grunt, pozwalając bohaterowi spijać najsłodsze soki podniecenia. Gdy oboje przenieśli się do krainy ekstazy, dwie łzy spłynęły po policzkach kochanków.

- Skąd wiedziałeś, wspaniały bohaterze, że ma dusza została uwięziona? – spytała wtulona w elfa Oralina.

- Księżniczka nigdy nie zgodziłaby się na dwanaście ...