Eliza - Opowiadania Erotyczne

Eliza

Witam, mam na imię Dorota i chcę Wam coś opowiedzieć.

Był styczeń roku 2015. Miałam wtedy 32 lata, pracowałam (nadal zresztą pracuję)

w dziale księgowości pewnej firmy. Firma trafiła w zapotrzebowania konsumentów tak, że produkcja w ciągu miesiąca musiała zostać zwiększona siedmiokrotnie. Momentalnie zwiększyła się ilość pracowników i produkcja moich papierów również – nie dawałam rady

i poprosiłam szefa, aby zatrudnił mi jakąś pomoc. Następnego dnia Marek i Rysiu (nowi pracownicy produkcji) wnieśli do mojego pokoju biurko.

„Szybki jest” – pomyślałam o szefie. Po krótkich przemeblowaniach biurko czekało na nową pracownicę, a może pracownika – w końcu tylu łysiejących księgowych jest na rynku pracy. Już sobie wyobrażałam tego typa, który od razu zacznie chrzanić jakieś dwuznaczne teksty, facet w księgowości z definicji był dla mnie jednym wielkim nieporozumieniem. Do facetów, zresztą, czułam niechęć, miałam jednego na studiach, który okazał się mega dupkiem i po prostu ciapą, więc postawiłam na dziewczyny. Miałam ich kilka i było fantastycznie. Dwa dni później Marek wniósł do mojego pokoju komputer i monitor z całą resztą, podłączył wszystko do kupy na nowym biurku a później siedział jeszcze godzinę i instalował programy.

Następnego dnia szef przyprowadził do mnie nową pracownicę.

- To jest Eliza, a to jest Dorota, radźcie sobie, powodzenia – powiedział i rozejrzał się pobieżnie po pokoju - chyba dobrze – dodał i wyszedł.

- Dorota – powiedziałam i ...

... zrobiłam dwa kroki w jej stronę.

- Eliza – odpowiedziała i zrobiła krok w moją stronę, podałyśmy sobie ręce.

- To jest twoje biurko, a to będą twoje segregatory – wskazałam ruchem głowy na szafę. To odwrócenie głowy było celowe, aby nie zauważyła, że o sekundę za długo gapię się na jej rękę. A było na co się gapić, miała drobniutką dłoń z przepięknie proporcjonalnymi paznokciami pomalowanymi na czerwono – aż mnie w dołku ścisnęło. Ja do swoich nie miałam żadnych zastrzeżeń, ale Eliza miała wzorowe. „Ale laseczka” – pomyślałam. Eliza była drobniutką szatynką o potwornie proporcjonalnych kształtach, doceniłam ją również za to, że potrafi wyeksponować to sposobem ubierania się.

- Kawusi na początek? – zapytałam.

- Pewnie, poproszę – odpowiedziała, jej bardzo kobiecy głos normalnie mnie rozwalał.

Włączyłam czajnik i wystawiłam dwa kubki.

- Sypana? Rozpuszczalna?

- Sypana.

- Z ilu łyżeczek?

- Z dwóch poproszę.

- Cukier?

- Eee, nie słodzę…, nikomu. – dodała puszczając do mnie oczko i uśmiechając się. Miała śliczne, drobne ząbki i przecudowne usta pomalowane różową szminką. Kształt jej ust po prostu urzekał, zapraszał niesamowicie do tego aby się do nich dorwać i zacałować.

Po dłuższej chwili nad kawą i gadaniu o firmie wpadłam na pewien pomysł.

- Wiesz co? – odezwałam się. Spojrzała na mnie pytająco siedząc z prawie pustym kubkiem przy swoim biurku.

- Chodź, przestawimy te biurka, bo chłopaki twoje wnieśli i postawili gdzie popadło – ...