Koniec beskidzkich uciech (IV) - Opowiadania Erotyczne

Koniec beskidzkich uciech (IV)

... gdy skończyła śniadanie i przydybałam, gdy wychodziła z łazienki. Spojrzała na mnie i dopiero po chwili przypomniała sobie, kim jestem.

– Julia tak?

– Złodziejka garderoby? – zapytałam z przekąsem.

– Wolę Weronika. Zbieraczka pamiątek. Zresztą chyba zasłużyłam na jakąś – uśmiechnęła się leciutko.

– Przyglądałam się tobie, odkąd przyjechaliśmy.

– Zauważyłam.

– I wiesz, wiem, jak to zabrzmi, ale…

– Podobam ci się, a w saunie liczyłaś na coś więcej, tak? – dokończyła.

Patrzyła mi w oczy, a ja czułam, że dygoczę.

– Ehm, mniej więcej.

– Wybacz kochanie, ale nie kręci mnie to. Zresztą nie szukam nikogo więcej.

– Rozumiem, ale. Nie, czekaj – zatrzymałam ją, gdy spróbowała ruszyć w stronę sali.

– Coś jeszcze?

– Ja, chciałam cię tylko narysować – zabrzmiała żałośnie.

– Co? Jesteś artystką, czy coś?

– Coś w ten deseń, a ty podobasz mi się – czułam, że się rumienie.

– O kurczę, miło mi to słyszeć. Narysować, ta?

– Tak.

– Wiesz, jeden fotograf zaproponował mi kiedyś sesję. Nawet mu uwierzyłam, tylko…

– Co?

– Przestałam wierzyć w jego czyste intencje, gdy robił mi zdjęcia, bez zdjęcia osłony z obiektywu. Na pewno utrzymasz ołówek w dłoniach? – roześmiała się.

Miała przyjemny głos, lekko nosowy i obiecujący. Mogłaby opowiadać nim bajki, albo czytać erotyki, o okładkach z karnawałowymi maskami, męskimi kadłubkami i bohaterami imieniem Alex, czy Victor.

– Węgiel.

– Co?

– Używam węgla i myślę, że tak.

– A czy tego ...

... byś chciała użyć? Węgla?

– A czego?

– Języka, zębów – wyszeptała, a nogi się pode mną ugięły.

Zawahałam się, a ona to widziała. Patrzyła przez mnie na wylot.

– Tego chcesz, mam rację? Liczysz, że zrobię ten krok za ciebie.

– Tak – powiedziałam i cofnęłam się o krok, gdy naparła na mnie.

Odstąpiła, dając mi odetchnąć i otworzyła drzwi łazienki. Było pusto i zupełnie cicho. Poprowadziła mnie do kabiny na końcu i otworzyła drzwi.

– Wejdź.

– Teraz?

– Mhm. Taka jest moja cena, jeśli chcesz mnie „narysować” kiedyś.

„Kiedyś”, co to znaczy i jak drogo będzie mnie kosztować. Jaka jest cena obietnicy?

– Nie traktuj mnie tak, jesteś ode mnie młodsza g… – zaczęłam czerwona, gdy zatkała mi usta palcem.

– Cisza. Wiesz, co widzę. Widzę dojrzałą kobietę, która ma fantazję, ale boi się ich zrealizować. Wyglądam dla ciebie, jak laska, która tobą zdominuje i z którą spełnisz, to co ci łazi po głowie. Mam rację?

Skinęłam głową w milczeniu.

– Bo sama boisz się zrobić kroku do przodu i liczysz, że ja to zrobię. Tylko, ja mam kogoś i nie szukam trzeciej. Ok?

– Przepraszam, nie chciałam...

– Wykorzystać mnie?

– Nie…

– Znam ten typ. Więc zrób coś dla mnie. Rozbierz się.

– Coo!?

– To, co słyszałaś. Zrób to albo się pożegnamy.

Weszłam do środka i czerwona, jak burak ściągnęłam bluzę. Potem koszulkę, stanik i dresy. Na koniec odłożyłam na klapę od ubikacji niebieskie stringi i zasłaniając dłonią kobiecość, stałam tak w milczeniu.

– A teraz ...