ONE XXIV - Opowiadania Erotyczne

ONE XXIV

... mężczyźnie. No i jesteś niesamowicie zgrabną i atrakcyjną kobietą, marnujesz się na tej wiosce. Nie myślałaś o zgłoszeniu się do jakiejś firmy, która poszukuje modelek? - prywatnych agencji artystycznych wtedy jeszcze nie było.

No coś ty! A dzieci? A mój stary? Nie, nie mam czasu na nic takiego, ale miło, że o tym mówisz, pochlebia mi to! - znowu złapała ciągle sterczącego kutasa i zaczęła intensywnie ssać.

Skończyło się kolejnym zaspokojeniem obojga, ruchał atrakcyjną dupeczkę prawie do świtu, na miękkich nogach, po namiętnych pocałunkach na pożegnanie wrócił do hotelu. Miał nadzieję, że odeśpi choć trochę do czasu, kiedy będą pakowali się do autokaru...

Kiedy wracali po wypełnieniu obowiązków służbowych (po za służbowych też!) do siebie, do domu, całą ekipę żegnali mieszkańcy Jakubkowa, którzy zdążyli zaprzyjaźnić się z sympatycznymi chłopakami.

Po pewnym czasie Jan otrzymał propozycję zmiany pracy, proponowano lepsze warunki, niż dotychczas, poza tym miał objąć wyższe stanowisko. Po namyśle przystał na propozycję, przeniósł się do nowej firmy. Pożegnanie z dotychczasowymi pracownikami odbyło się w kameralnej knajpce na przedmieściach, zaprosił wielu współpracowników. Otrzymał wyrazy sympatii, miłe upominki; poimprezowali prawie do rana. Jako ciekawe zwieńczenie wieczoru można potraktować soczysty pocałunek „z języczkiem”, który otrzymał od zasmuconej asystentki kolegi, zwanej przez wszystkich Myszą, która wyszeptała jeszcze do ucha zaskoczonego Jana ...

... „Szkoda”...

Na nowym miejscu, w nowej firmie Jan pracował już jakiś czas, zdążył poznać wszystkich pracowników i pracownice swego wydziału. Jedni byli sympatyczni, inni mniej, jak to w życiu, ale nie był konfliktowym człowiekiem, więc szybko zjednywał sobie załogę. Dziwiła go postawa dziewczyny pracującej w zakładowej bibliotece. Stwierdził, że to „dzikuska”, dziewczyna, do której „bez kija nie podchodź”. Ania, bo tak miała na imię była dość atrakcyjną, wysoką i postawną dziewczyną. Zgrabna, proporcjonalna sylwetka, dość duży, sterczący (chyba, bo nie widział go w naturze) biust, całkiem ładna buzia – wszystko to powodowało, że fizycznie podobała się mężczyznom w każdym wieku. Była dość mocno zbudowana, ale bardzo proporcjonalnie, choć do szczupłych nie należała. Jan nie potrafił zrozumieć, dlaczego stwarzała pozory kobiety niedostępnej, tajemniczej, nie dopuszczającej do siebie mężczyzn. Trochę to Jana dziwiło, bo dziewczyna była w wieku, w którym każda normalna laska już dawno zaczyna odczuwać „wolę bożą”. Nie robił żadnych zachodów, nie czynił żadnych awansów, udawał całkowitą obojętność, aż sama zwróciła na niego uwagę. Dostawał „spod lady” książki, na które inni czekali po pół roku, niekiedy częstowała go kawą, jakimiś słodyczami. Bywało, że spędzał w bibliotece tyle czasu, że podwładni właśnie tam go szukali.

Zbliżało się lato. Pewnego dnia, kiedy znowu poszedł do biblioteki wymienić przeczytane już książki, Ania zapytała Jana, czy znajdzie czas i ochotę na przewiezienie ...