Sekretarka - Opowiadania Erotyczne

Sekretarka

Pochodziła z małego miasteczka, jednak chęć poznania świata i w miarę swobodnego oddychania przywiodły ją do metropolii. Rzuciła się na głęboką wodę. Chociaż miała już w miarę dobrą pracę w swoim poprzednim miejscu zamieszkania, jej życie prywatne usiane było pasmem niepowodzeń. Zdecydowała się na przyjazd do Trójmiasta, aby poukładać sobie życie i znaleźć spokój od małomiasteczkowej atmosfery, która ostatnio co raz bardziej dawała jej się we znaki.

Przyszła punktualnie na umówione spotkanie. Jak zwykle zadbana i elegancka. Kiedy drzwi od windy rozsunęły się, kobieta, pełniąca obowiązki sekretarki zmierzyła ją wzrokiem, uśmiechnęła się sztucznie i wycedziła przez zęby: - Pani zapewne w sprawie ogłoszenia? - Tak. - odpowiedziała zdecydowanym głosem - Byłam umówiona z panem prezesem na ósmą. - To przykre, bo prezesa jeszcze nie ma. - odparła z przekąsem kobieta - Zwykle przychodzi przed dziewiątą, więc proszę usiąść. - dodała, wskazując na stojący w kącie fotel. - Dziękuję. - odparła sucho i usiadła w skórzanym fotelu.

Nie minęło pięć minut, dzwonek obwieścił przybycie windy. Wysiadł z niej młody mężczyzna w garniturze i energicznym krokiem ruszył w stronę gabinetu, na którym wisiała tabliczka "Prezes Zarządu".

Przyjrzała mu się uważnie. To niemożliwe, - pomyślała - żeby taki młody gościu był prezesem. To pewnie jeden z jego asystentów... On jest niewiele starszy ode mnie! Ech, pewnie synek bogatego tatusia. Nie... nawet na mnie nie spojrzał! Pewnie na dodatek pedał! ...

... - Dzień dobry, panie prezesie! - wyszczebiotała kobieta zza biurka - Życzy pan sobie kawy? - Nie. - odparł stanowczo i trzasnął drzwiami.

Boże, to faktycznie prezes! - w głowie dziewczyny powstał niepokój - Taki przystojniak... Weź się do kupy! Przyjechałaś tu po pracę! - Wstała i skierowała się do drzwi. - Pan prezes zawoła! - usłyszała od kobiety - proszę sobie... W tej chwili otworzyły się drzwi: - Pani w sprawie pracy? - zapytał prezes. - Tak. - Proszę wejść.

Gabinet był umieszczony na ostatnim piętrze wieżowca. Za okna robiła przeszklona w całości ściana, z której rozpościerał się piękny widok na Zatokę Gdańską. Nie było w nim żadnych zbędnych ozdób. Ściany były surowe, zdobiły je tylko niewielkie antyramy ze stylowymi zdjęciami pięknych kobiet. Biurko prezesa było duże i masywne, jednak w całości zawalone segregatorami, papierami, długopisami i sprzętem elektronicznym najróżniejszego gatunku. W rogu stała hebanowa popielniczka, a obok leżała paczka papierosów i metalowa zapalniczka. - Pali pani? - zaptał prezes, sięgając do paczki. - Nie, proszę pana. - odparła grzecznie. - To dobrze. Bo ja tak. - odpowiedział jej mężczyzna, odpalając papierosa. - Proszę mi wybaczyć bałagan, ale jak Pani pewnie się domyśla, właśnie poszukujemy sekretarki. - zaciągnął się - A ja nienawidzę papierów!

Biło od niego zimno. Wymuszony uśmiech na jego twarzy zdawał się mówić raczej "weź ten śmietnik z mojego biurka i zajmij się tym!". - Pracowałam już w charakterze sekretarki, więc ...