Karolina i Robert. 29 - Opowiadania Erotyczne

Karolina i Robert. 29

... więc sprawa pójdzie szybko... a nawet bardzo szybko...

- Czyli ?

- Mam pewne znajomości, powiedzmy w ciągu miesiąca...

- A czy przed samą rozprawą będę mógł dostać powiedzmy dwa dni przepustki na załatwienie spraw rodzinnych... opłat za dom, rachunki, rozumie pan ?

- Dostanie pan dozór elektroniczny i nie widzę problemu...

- To załatwione...

- Proszę o wyprowadzenie oskarżonego...

Kazali przyspieszać, to robię co mogę... to już 7 taka szybka sprawa, będzie awans...

- Tomek, powiedz Pani Karolinie że facet już siedzi, dostał dwa lata...

- Tak szybko, co jest ?

- Wystąpi o dobrowolne poddanie się karze na dwa lata bezwzględne, wiec już nie wyjdzie, chyba, że za dwa lata, bo nawet nie dostanie przedterminowego zwolnienia...

- Kuzyn, zajebiście, a Karolina, to, jak tam ?

- Powiem tak... każde twoje słowa były trafione... babka jak cholera...

- A żebyś wiedział jeszcze jak się...

- Co.. ?

- Nic...

- Pierdoli ?

- Powiedzmy....

- Widziałem dysk, masz rację, robi to dobrze...

- A wiesz, co jest najdziwniejsze ?

- Co ?

- Jej mąż pozwala jej na to...

- No co ty ?

- Gadałem z nim... facet jest dziwny... a ona niemożliwa... a co, już masz ochotę ?

- Przestań...

- Jak masz to wal w dym, ona się zgodzi...

- Ale moja Jolka... ?

- Akurat, już dawno nie sypiacie razem, weź rozwód i po kłopocie... muszę lecieć, bo mam interwencję...

- Cześć.

Następny telefon.

- Pani Karolino, oskarżony zgodził się na ...

... moje oskarżenie i można powiedzieć, że już siedzi... wyjdzie za dwa lata...

- Jest Pan wspaniały... jak się mogę odwdzięczyć... ?

- To moja praca..

- Ale tak szybko... zależało mi na tym...

- Może Pani jeszcze dziś wpaść po dysk.

- Za godzinkę ?

- Tak, wydam polecenie o przepustce... czekam...

- Do zobaczenia.

Nie wiem, wstydzę się, ale moja nie tylko nie żyje ze mną, ale nigdy nie wzięła do buzi, a ta, zmuszona, ale wzięła menelowi... i tak głęboko...

Nie, nie... jestem urzędnikiem...

**********************

Karolina.

Boże, nareszcie... siedzi skurwysyn... ależ jestem szczęśliwa... muszę zadzwonić do Anki..

- Aniu, siedzi, dzwonił prokurator, wyjdzie dopiero za dwa lata... nauczy się gnój pokory...

- Niemożliwe, jak to zrobiłaś... ?

- Jak chcesz to wszystko możesz...

- Chyba ty...

- Tak, Aniu, ja mogę wszystko... naginam rzeczywistość wokół siebie i sama kieruję własnym życiem...

- Cieszę się, jesteś kochana, może wrócę do Wojtusia...

- Wracaj, to fajny facet...

Teraz do Reni...

- Reniu kochana, naprawiłaś szybę ?

- Tak, dziękuję za kasę...

- Facet siedzi i szybko nie wyjdzie...

- Poważnie ?

- Ja, jak załatwiam, to na amen, żaden jeszcze facet mi nie dał rady, jeśli na to nie pozwoliłam...

- Wiesz, zaczynam się ciebie bać... oczywiście pozytywnie...

- Dobra, narka...

Cholera, najpierw Robert, teraz ta... przecież wszystko idzie super, wszystko się udało i zamknęłam sprawę... o co im chodzi ...