Przemiana - Opowiadania Erotyczne

Przemiana

... się szerokim, pięknym uśmiechem.

- Dzięki, obiecuję, że to nie będzie na długo - odparł swoim dziewczęcym głosem.

- No już, dawaj - ponaglił Paweł, po czym schował do kieszeni otrzymane od Adama klucze. Jednocześnie przytrzymał delikatną rękę Adama oglądając ją z bliska. - Niesamowite. Masz taką delikatną skórę Aniu…

- Co robisz, daj spokój - powiedział, wyrywając rękę Adam. - Zapomniałeś że nie jestem dziewczyną?

- Teraz już jesteś - zaśmiał się mężczyzna. - Pamiętaj o tym, dodał groźnie.

W tym momencie do pokoju weszła Monika

- Co Ty wyprawiasz kochanie, zostaw ją - rzekła zdziwiona.

- Zamknij się - krzyknął zirytowany Paweł. Nagle złapał stojącą na stole solniczkę i rzucił nią z całej siły w kobietę, która aż skuliła się z bólu gdy ta trafiła ją w brzuch. - Zapierdalaj do garów kurwo!

Adam zszokowany zareagował instynktownie, gdy widział atak na byłą żonę.

- Zostaw ją. To moja…

- Co Twoja?! - Warknął mężczyzna. - Moja. Moja kurwa. I wiesz co - skoro chcesz z nami mieszkać, to musisz się do tego przyzwyczaić, że ja tu rządzę.

Podniósł się, podszedł do Adama i złapał go za włosy, ciągnąc w dół, w bok, aż ten musiał się przechylić.

- A może ją obronisz? Jesteś przy mnie niczym - krzyczał jak w amoku Paweł. - Też będziesz się mnie słuchać, albo wypierdalaj!

- Przestań, proszę przestań - zawodził cienkim głosikiem Adam. - Puść mnie.

 Paweł, trzymając wciąż włosy,  przeszedł kilka kroków w stronę przedpokoju i popchnął drobną dziewczynę ...

... na drzwi wejściowe.

- Wiesz co, wynoś się. Czuję, że się nie dogadamy.

- A żebyś wiedział - powiedział wstając z podłogi Adam. Był przerażony nagłym wybuchem mężczyzny. - Boję się z tobą mieszkać. Jesteś potworem. Oddaj mi moje klucze i wracam do siebie.

- No chyba Cię pojebało Anka - powiedział wybuchając śmiechem. - Twoje mieszkanko bardzo mi się podoba i chyba tam sobie zamieszkam. W końcu właściciel się po nie nie zgłosi. Dobra Anka, zbieraj się.

- Nie wolno Ci - krzyknął zaskoczony Adam, do którego dotarła straszna prawda. - To moje mieszkanie.

- A co zrobisz? Pójdziesz na policję? A kim ty jesteś? Bo ja widzę w zasadzie bezdomną dupeczkę. Dobra wychodzimy.

- Nie proszę, nie wyrzucaj mnie, wiesz, że nie mam gdzie pójść… - powiedział Adam, który w kilka sekund zrozumiał, że w jak strasznej sytuacji się znalazł. - Nie będę już sprawiała Ci problemów - powiedział pojednawczo.

 Większy mężczyzna zastanowił się przez chwilę. Widać było, że się wypogadza - jakiś pomysł przyszedł mu do głowy.

- I obiecujesz, że będziesz się mnie słuchać Anka?

- Tak, obiecuję - powiedział spuszczając głowę Adam. - Ty tu rządzisz.

- No dobra, dam Ci jeszcze jedną szansę - przysunął się do dziewczyny, zmuszając ją do oparcia się o drzwi. - A teraz, pocałuj mnie Aniu.

- Paweł! - powiedziała przyglądająca się całej scenie Monika.

- Zamknij się - warknął - A Ty, do dzieła.

Adam był całkowicie przerażony. Wiedział, że nie ma wyjścia, ale nie mógł się przemóc, aby ...