Koń i czarownica - Opowiadania Erotyczne

Koń i czarownica

- Nie ma lepszej opcji, niż zakochać się w kilku słowach…

- Nie rozumiem – szepnęła, unosząc lekko brwi.

- Taka luźna dygresja. O miłości.

- Uwielbiam cię słuchać, gdy opowiadasz. W ogóle, uwielbiam…

Spojrzała przechylając głowę.

- Wczoraj czytałem kilka artykułów. Stąd te przemyślenia. Zwykle to kobiety zakochują się w snach i marzeniach. W czymś, co jest nieosiągalne i nieprawdziwe. Czytają książki i pogrążając się w romansach, marząc o białym koniu na księciu.

- Chyba o księciu na białym koniu? – przerwała, uśmiechając się, szeroko.

- A czy to ma znaczenie? Zarówno książę, jak i koń, mają być biali. Bez różnicy. Również to, kto kogo niesie. Wprawdzie książę, przybrany w lśniącą puszkę zbroi, wygląda niesamowicie dostojnie na białym rumaku. To fakt. Lecz koń, niesiony jego silnymi ramionami, budzi we mnie jeszcze większy respekt.

Zaśmiała się w głos.

- Po co miałby nieść swojego konia?

- Oh, może być wiele przyczyn. Koń mógł zostać ranny w walce o piękną wybrankę serca. Kopia opadła zbyt nisko w dłoni trafionego przeciwnika i roztrzaskała się o odsłonięty bok rumaka. Teraz książę niesie go do weterynarza, czy innego kowala losu.

- Albo?

Usiadła bokiem, przypatrując się z zainteresowaniem. Pozwolił się sprowokować, nie znajdując powodu do sprzeciwu.

- Albo, na przykład… - Pomyślał chwilę, zmieniając pas ruchu na zaśnieżonej autostradzie. – Mógł zachorować po zjedzeniu marchewki zatrutej przez złą Babę Jagę. Teraz książę odnosi go do ...

... czarnoksiężnika, żeby zdjął z niego klątwę.

- A czym była zatruta marchewka?

Uśmiechała się filuternie i wpatrywała w niego lśniącymi oczami. Przygryzła wargę.

- Właśnie na to pytanie… - przerwał, zjeżdżając w kierunku Hamburga. – To zagadnienie chciałem ominąć, ze względu na dość wstydliwy charakter… Zatrucia.

- Mów…

- Powiem, jeśli mi coś obiecasz. Ale musisz się nad tym mocno zastanowić i przysiąc z pełną świadomością.

- Przysiąc?

- Tak. Przysiąc. Możesz przysiąc na swój niebieski długopis.

- No dobrze, przysięgam. Obiecuję. – Odparła, gładząc go delikatnie po szyi. - Ale co właściwie?

Uśmiechnął się. Wymuszanie wcale nie było skomplikowane. Wystarczyło opowiedzieć o opakowaniu, by prezent nabierał niezwykłej wartości.

Nawet, jeśli w środku znajdował się tylko kawałek kartofla, potrafił go ładnie sprzedać.

- Zrobisz mi loda?

Zaśmiała się.

- Poważnie?

- Bardzo poważnie. Przecież się nie śmieję – kąciki jego ust drżały w pół do śmiechu.

Dostrzegła to bez trudu.

- Mam ci to obiecać?

- Mhmm…

- Przecież wiesz – szepnęła, przeciągając się zalotnie – że i tak to zrobię…

- Wiem. Ale mam na to ochotę teraz – mruknął, łapiąc ją za nadgarstek i przesuwając drobną dłoń na ukrytego pod materiałem spodni kutasa.

Westchnęła, masując go przez cienkie sztruksy.

- Obiecuję – szepnęła z uśmiechem.

- Więc… Smutna historia zatrutej marchewki jest mało przyjemna, choć nie skomplikowana. Jak wiadomo, każdy człowiek musi w jakiś ...