De Sade D. A. F. - Sto dwadziescia dni Sodomy frag - Opowiadania Erotyczne

De Sade D. A. F. - Sto dwadziescia dni Sodomy frag

... dziewczynki w moim wieku, poszłam za nim. Zaledwie

znaleźliśmy się w jego celi, zamknął ją starannie, wlał do kubka jakiś syrop i kazał wypić

kolejno trzy duże porcje. Dopełniwszy przygotowań, wielebny, bardziej skłonny do pieszczot

niż jego towarzysz, zaczął mnie całować i, żartując, mimo mych sprzeciwów rozwiązał mi

koszulę, uniósł bluzkę nad gorset, i zabrał się od przodu do wszystkich części mego ciała,

które właśnie odsłonił, a gdy już je obmacał i obejrzał, zapytał, czy nie chce mi się szczać.

Osobliwie pobudzona do tej potrzeby dużą dawką napoju, jaki kazał mi wypić, zapewniłam

go, że potrzeba ta jest wprost ogromna, ale że nie chcę tego robić w jego obecności. „Och! Do

licha, mała szelmo - powiedział rozpustnik. - Och! Do licha, uczynisz to przy mnie, a co

gorsza, na mnie. Bierz - rzekł, wyjmując ze spodni członek - oto przyrząd, który masz zalać;

sikaj na niego”. Uniósłszy mnie i postawiwszy na dwóch krzesłach, jedną nogą na jednym,

d**gą na d**gim, rozsuwa mi nogi, jak tylko może, a potem każe przykucnąć. Trzymając

mnie w tej pozycji, stawia pode mną wazę, sadowi się na małym taborecie wysokości wazy, z

instrumentem w ręku, dokładnie pod moją ...

... szparą. Jedną ręką podtrzymuje mi biodra, d**gą

się onanizuje i całuje mnie w usta, które z powodu tej pozycji znajdują się obok jego ust. „No,

moja mała, szczaj - powiedział. - Zalej teraz mego kutasa tym czarodziejskim likierem,

którego gorący wyciek ma taki wpływ na moje zmysły. Szczaj, moje serce, szczaj i staraj się

zalać mą spermę”. Ludwik ożywił się, podniecił, łatwo było dostrzec, że ta osobliwa

czynność najmilej łaskotała jego zmysły. Najsłodsza ekstaza ukoronowała operację w chwili,

gdy płyny, które wypełniły mój żołądek, spłynęły z całą obfitością, i oboje jednocześnie

wypełniliśmy wazę, on spermą, a ja uryną. Skończywszy operację, Ludwik wygłosił niemal

taką samą mowę, jak Wawrzyniec. Chciał ze swej małej dziwki zrobić stręczyciel-kę, i tym

razem, mniej przejmując się groźbami mej siostry, bezczelnie posyłałam Ludwikowi

wszystkie dzieci, które znałam. Ze wszystkimi robił to samo, a ponieważ widywał je dwa lub

trzy razy bez niechęci i płacił mi zawsze oddzielnie, niezależnie od tego, że przysyłałam mu

te same dziewczęta, zanim upłynęło sześć miesięcy uzbierałam małą sumkę, z której mogłam

korzystać do woli, ukrywając to jednak przed siostrą