Dziwka - część 15 - Królowa Lodu - Opowiadania Erotyczne

Dziwka - część 15 - Królowa Lodu

... poleceniami pauzy rozciągające scenę w minuty.

- Rozchyl pośladki i pochyl się .. dobrze .. stań przodem.

Nie poruszała się, oparta o krawędź fotela tkwiła nieruchomo nie zdradzając żadnych emocji.

- To coś działa?

Spojrzałem w ślad za jej wzrokiem, w dół.

- Tak.

- Pokaż.

Szczęśliwie wystarczyło kilkanaście, może przesadzam, ale nie wiele więcej niż kilkanaście ruchów ręką. Stał prężąc się dumnie.

- Może być.

Myślałem, że do mnie podchodzi. Teraz powinna być akcja, jej lodowate usta na moim fiucie bądź cokolwiek innego. Minęła mnie, z torebki wyjęła gumę do żucia i wróciła do fotela tym razem siadając.

- Przebierasz się?

- To znaczy, ja ..

- Spotykasz się w kobiecych ciuchach. Wiem. Chcę to zobaczyć?

- Zobaczyć?

Wydęła lekko usta demonstrując niezadowolenie.

- Masz ładne ciało, ładnego fiuta i tyłek. To już widziałam. Teraz chcę zobaczyć cię w damskim wydaniu. Wyraziłam się dostatecznie jasno?

Pierdolnięta baba.

- W czwartki tak się ubieram. Przygotowania zajmują trochę czasu..

- Nie spieszy mi się.

- Dzisiaj mam jeszcze jedno spotkanie i ..

- Nie masz. Ewa odwołała. Powiedziałam, że mi się nie spieszy.

- Musiałbym poprosić o pomoc.

- Więc na co czekasz?

Zadzwoniłem domofonem na dół tłumacząc możliwie zwięźle tłumacząc, że Królowa Lodu, tego nie powiedziałem na głos, życzy sobie zobaczyć Marysię w pełnej krasie. Magda, nie ukrywając zmieszania pojawiła się po dziesięciu minutach, które spędziłem stojąc ...

... nago przed żyjącą gumę kobietą. Ulżyło mi, że nie jestem już sam w pokoju.

Droga na wspak. Od nagości z ptakiem na wierzchu, przez bieliznę, pończochy, makijaż po sukienkę, perukę i szpilki. Bez tipsów i biżuterii, Magda czując konwencję zapytała, odpowiedź brzmiała nie trzeba.

- Możesz wyjść.

Jestem gotów przysiąc, że w drzwiach Madzia dygnęła jak skromna pensjonarka.

- Przejdź się po pokoju.

Cztery kroki w jedną, cztery w drugą. Kilka razy.

- Zdejmij sukienkę.

Seksownie i powoli. Baba jest może pierdolnięta, ale płaci. Znów prawo, lewo, tyłem, wypinanie się na łóżku, cały program artystyczny, krok po kroku i bez sensu. Patrzyła tak obojętnym wzrokiem, że nie byłem w stanie zrozumieć czy to co robię, jak wyglądam jej się podoba.

- Wystarczy. Ubierz się.

Nałożyłem sukienkę.

- Po domu możesz tak chodzić?

- Po domu?

- Tutaj. Po tym domu.

- Tak.

- Dobrze, chodź.

Ruszyła z miejsca chwytając pod drodze torebkę. W porę otrzeźwiałem.

- Tak nie można. Muszę sprawdzić, czy nie ma innych gości.

Pokiwała głową z dezaprobatą.

- Burdelowe zwyczaje. Pospiesz się.

Sprawdziłem drogę na dół, pusto. Laura z Magdą siedziały w salonie, położyłem palec na ustach, nie czas i miejsce na pytania. Wróciłem do dwójki i wraz z Soplem Lodu zszedłem na dół. Bez pytania skręciła do gabinetu pani Ewy. Spróbowałem wejść za nią, ale spojrzenie jakim mnie w tym momencie obdarzyła było jednoznaczne i mówiło „won”.

Wyszła po kilku minutach. Bez słowa ...