Ewa, Adam i nie tylko, czyli… - Opowiadania Erotyczne

Ewa, Adam i nie tylko, czyli…

... imieniem dawało połączenie równie groteskowe, co potencjalnie przerażające. Dobra, za dużo tych absurdalnych skojarzeń! Za dużo stresu, za dużo emocji, a przede wszystkim za dużo rudej wódy na myszach!

Przeniósł wzrok na Lili, bawiącą się słomką od drinka, który nie wiedzieć jak ani kiedy znalazł się w jej ręku. Jasna cholera, jaka ona była… No piękna była. Po prostu. To była kobieta, obok której nie można było przejść obojętnie, niezależnie od wieku, statusu związku, osobistego gustu, a pewnie nawet i płci. W końcu z tego co zauważył, nie tylko mężczyźni odwracali za nią głowy. Czy miał na nią ochotę? Tak. Zdecydowanie większą niż na Ewę wtedy. Czy chciał? O tak! Czy powinien? Hmmm…

Splótł dłonie, podparł się nimi i przymknął na moment oczy. Kiedy znów je otworzył, wiedział już wszystko.

Nie dość, że nie okazała zdziwienia, to jakby czekała na taką właśnie odpowiedź.

przerwała mu w pół słowa.

– doskonale wiedział, kogo. Ale skąd ona wiedziała?

Masz, do cholery. Tylko jakim cudem… A, nieważne. Bo właśnie to była ta trzecia kwestia, którą musiał rozważyć, a którą Lili właśnie poruszyła. Ewa. Nadal nie mógł, ani i po prawdzie trochę nie chciał, tak szybko jej wybaczyć. Zwłaszcza, że dzisiejsza niedyspozycja była raczej kroplą, która przelała kielich goryczy, a nie jednorazowym wyskokiem. Ale gdyby nawet ostatecznie mieli się rozejść, to nie w ten sposób. Nie, na pewno nie.

Oboje wstali równocześnie, jak na komendę. Ani w momencie w którym to zrobił, ani ...

... później kiedy sobie o tym (wielokrotnie) przypominał nie wiedział właściwie dlaczego, ale przytulił Lili. Obejmował ją mocno, chyba nawet za bardzo, i długo. W końcu odsunął się i spojrzał w jej niesamowite oczy.

Odwrócił się, szybko narzucił płaszcz i wyszedł. Przechodząc przez drzwi, poczuł w kieszeni wibrowanie telefonu. Skupiony całkowicie na nim nie zauważył, że wciąż stojąca na środku sali Lili przytknęła powoli palce do karminowych ust i przesłała mu całusa na pożegnanie.

– powiedziała do siebie, uśmiechając się smutno.

Czując coraz mocniejsze szturchanie w bok, otwarła powoli oczy. Leżała, czy raczej półleżała na czymś zimnym i twardym, podtrzymywana przez obce ręce.

– stojący obok chłopcy przekrzykiwali się nawzajem.

– nadal nie wiedziała, co się dzieje.

– usiadła, a zaraz potem, podpierana przez dwóch najbardziej rosłych młodzieńców, ostrożnie wstała –

– odpowiedział jej wysoki, nerwowy głos. Jego właścicielka nie miała czarnego płaszcza, tylko ciemnogranatową kurtkę, a kolorowa plama na jej piersi nie była broszką, tylko logiem firmy. Na wystających spod czapki brązowych włosach wciąż było widać resztki pomarańczowych, a nie rudych pasemek, a błyskające refleksy pochodziły nie z samych oczu, ale szkieł okularów w cienkich oprawkach, odbijających światło sąsiedniej latarni. –

wskazała na lśniący fragment, na którym wciąż leżało rozbite szkło.

– rozejrzała się dookoła, licząc ich po raz kolejny, i po raz kolejny uzyskując taki sam wynik, jak ...