Sigil (V). Póki śmierć nas nie… - Opowiadania Erotyczne

Sigil (V). Póki śmierć nas nie…

... po prostu kupioną.

- Wezmę Pustoszyciela – Potężnie zbudowany podwładny Kadrila przymierza się do wielkiej halabardy ze srebrnym ostrzem – Potrzebuję broni, która unieszkodliwi przeciwników jednym uderzeniem, do tego dołożę Ostrze Chaosu – Waży w dłoni krótki, błyszczący złotą powierzchnią miecz z różową klingą – Spowoduje, że trafiony przeciwnik będzie spowolniony i niezgrabny.

- Świetny wybór, Haer – Kadril jest już wyekwipowany – Furia Niebios to podstawa, zastanawiałem się nad drugą bronią lub tarczą, doszedłem do wniosku, że tarcza będzie bardziej przydatna, dlatego zabieram Pawęż Twierdzy.

- Uuu, duży sprzęt, dasz sobie z nim radę?

- Tak – Kadril nie ma ochoty na wdawanie się w dłuższą dyskusję – Na wszelki wypadek wezmę ze sobą Koscianą Klingę – Zabiera z półki zakrzywiony sztylet, wyglądający jak kieł ogromnego zwierzęcia lub potwora – Wzbudza strach wśród przeciwników, w dodatku jest bardzo lekki i twardy jak diament.

- To kieł jakiegoś potwora, prawda?

- Czerwonego smoka o ile legenda mówi prawdę – Wynurza się ze zbrojowni – Królowa jest przeciwna, żebyśmy opuszczali miasto, ale nie puszczę Anny samej w drogę do Sigil, a na miejscu na pewno będzie potrzebowała naszego wsparcia.

- Twoja przyjaciółka to zawzięta i uparta osoba – Haerdalis zdążył przez kilka miesięcy poznać Anię i mimo potężnej postury i mocnego charakteru odczuwa przed nią respekt i lekki strach – Nie neguję, że nasza pomoc jest jej potrzebna, ale skoro przeżyła Czarowięzy, ...

... wędrówkę przez las, sama, nosząc w sobie potomka, w ogóle zdecydowała się na tak szalony krok jak poszukiwanie kochanka – Haerdalis zatrzymuje się w progu – to nie uważasz, że poradzi sobie sama?

- Nie.

- Nie? – Na twarzy wysokiego elfa odbija się zdziwienie.

- Nie – rzuca za siebie Kadril przechodząc przez drzwi w korytarzu, prowadzącym do komnat królowej – pomogę jej nawet, jeśli miałbym iść sam. Czy pójdziesz ze mną – Odwraca się i spogląda na jego twarz szarymi, poważnymi oczami - decyzja należy do ciebie, Haer.

- Kadril – Zza pleców olbrzyma rozlega się kobiecy głos – idę z wami.

Dowódca elfich wojsk otwiera szeroko oczy, a jego usta rozchylają się w zdumieniu.

- Nie protestuj, bo to nic nie da – Elora jest w pełni wyekwipowana do podróży – nie zamierzam puszczać cię tam samego – zbliża się do niego i tuli mocno. Kadril czuje nacisk jej drobnego ciała, małych piersi i dłonie krążące po plecach – muszę nad tobą czuwać, prawda mój drogi? – uśmiecha się pod nosem – Poza tym przyda się wam ktoś ze znajomością ziół, mikstur i napojów wzmacniających, prawda, kochanie? – Dotyka jego policzków opuszkami palców i całuje delikatnie.

- Ekhm – Chrząknięcie Haerdalisa odrywa ich od siebie – jeśli chcecie zostać sami to mogę powiedzieć Ellesime, że przyjdziecie za jakiś czas – Puszcza oko do dowódcy uśmiechając się szeroko.

- Uważaj Haerdalis - Elora śmiejąc się perliście trąca go w ramię - wszystko słyszałam. Chodźcie do królowej.

- Więc chcecie iść we trójkę? – ...