Sigil (V). Póki śmierć nas nie… - Opowiadania Erotyczne

Sigil (V). Póki śmierć nas nie…

... Ellesime kołysząc córkę do snu stoi przed nimi niczym belfer przed niesfornymi uczniami w klasie – Jeśli nie wrócicie stracę dwóch z trzech najlepszych wojowników i utalentowaną zielarkę – Waha się, czy udzielić im pozwolenia na podróż – jeśli wam zabronię i tak pójdziecie.

W pomieszczeniu zapada cisza, przerywana przez pojękiwanie niemowlaka przez sen.

- Nie musicie nic więcej dodawać – wznawia po chwili przemowę – Na waszym miejscu pewnie zrobiłabym to samo – Uśmiecha się po kolei do każdego z nich – Kiedy chcecie wyruszyć?

- Rozmawiałem niedawno z Anną, pani – Kadril występuje naprzód – chcemy wyruszyć jak najszybciej. Pogoda sprzyja, jesteśmy gotowi. Nie chcemy czekać dłużej.

- Ja również jestem gotowa – Za plecami trójki rozlega się głos Ani. Dziewczynie przytyło się nieco przez okres macierzyństwa, a włosy, które nosiła do łopatek są tak długie, że sięgają jej do pasa – Królowo - Pierwszy raz od dawna zwraca się do zielonookiej elfki tytułując ją, co wywołuje lekki uśmiech na twarzy władczyni – Zaopiekuj się moim synkiem, troszcz się o niego, dopóki nie wrócę. A jeśli nie wrócę – Spogląda jej w oczy – spraw, by nie został sierotą. To jedyne, o co cię proszę.

- Czekam na was Anno, w komplecie – Ignorując ostatnie zdanie Ellesime podchodzi do nich i po kolei całuje każdego w czoło – Wracajcie w piątkę, a o synka się nie martw – Głaszcze dziewczynę po głowie – zaopiekuję się nim jak własnym dzieckiem. A wy – Zwraca się do trójki elfów – jesteście ...

... potrzebni jak nigdy. Do granic naszego królestwa zbliża się wojenna pożoga.

- Eloro – Ania zbliża się kwadrans później do młodej elfki, obserwującej dziewczynę z neutralnym wyrazem twarzy – zanim wyruszymy chciałabym z tobą chwilę porozmawiać.

- Słucham – Głos Elory ocieka chłodem.

- Wiem, że ruszasz z nami, aby strzec Kadrila przede mną – Elfka otwiera usta, ale Ania ucisza ją gestem dłoni – Daj mi proszę dokończyć. Twój mężczyzna to mój przyjaciel. I nikt więcej, rozumiesz? Jestem tu po to, żeby odzyskać Berta, a Kadril chce mi w tym pomóc. Gdyby wyruszał w poszukiwaniu ciebie zrobiłbym dla niego to samo. Rozumiesz Eloro? – Ścisza głos do szeptu – Nie chcę ci go odebrać, jest twój.

- To wszystko? – Elora odsuwa się od dziewczyny, która reaguje głośnym westchnięciem i gestem zrezygnowania – Pójdę pożegnać się z bliskimi.

Ostatnia noc upływa w spokoju. Pierwszy czuwa Haerdalis, później Ania, a ostatni na straży ma stać Kadril. Elora ma "wolne", z racji stania na czatach przez wcześniejsze trzy noce.

- Ciszej, ona jeszcze nie śpi – Dobiega ją szept elfki. Zwrócona twarzą w stronę posłania pary dyskretnie uchyla oko. Dłoń Kadrila wędruje powoli wzdłuż biodra, wsuwając się pod jej koszulę i obściskując piersi.

- Śpi – W bryczesach elfa widoczne jest spore wybrzuszenie. Na jego widok Ania przypomina sobie kształt kutasa młodego elfa i zaczyna wilgotnieć.

- Na pewno? – Dłoń Elory wodzi po jego podbrzuszu i wsuwa się powoli pod materiał – Nie chcę, żeby na nas ...