Inny świat - Opowiadania Erotyczne

Inny świat

... i usiadła obok nich, przysuwając sobie krzesło. Przez chwilę wszyscy milczeli, a w tle brzęczały nieznośne muchy spragnione okruchów ciasta. Słychać było tylko siorbanie, dzwonienie łyżeczkami po szklankach i tępy odgłos szurania tacą po blacie stołu.

- Mamo przyjechaliśmy tu, bo mamy coś ważnego do powiedzenia.

- A co? - zapytała matka i z zaciekawieniem w oczach pochyliła się w kierunku syna.

- Chcemy wziąć ślub. Stefcia jest w ciąży.

Zapadła pełna napięcia cisza, którą przerwało nieoczekiwane, głośne chrząknięcie ciotki Zosi. Skierowała wzrok na dziewczynę i zapytała:

- Stefciu czy mogłabyś nam coś powiedzieć o sobie? Skąd jesteś? Czym się zajmują twoi rodzice?

Stefania spełniła prośbę starej kobiety i opowiedziała o swoim życiu w Łodzi, o braku ojca, o tym jak ciężko jest jej matce, o tym jak kocha Bronka. Była szczera, ponieważ bardzo zależało jej na tym, aby jego rodzina zaakceptowała ją taką, jaka jest. Ciotka pokiwała głową ze zrozumieniem i uśmiechnęła się. Po krótkiej chwili odezwała się matka:

- A jaki masz posag?

- Nie mam posagu, proszę pani - odparła Stefcia.

- Będę szczera. Nie jesteś dobrą partią dla mojego syna. Wolałabym, żeby związał się z kimś, kto na niego zasługuje.

- Mamo, ale ja ją kocham i jest ze mną w ciąży - odparł Bronek.

- A skąd wiesz? Jak nie ma pieniędzy, to pewnie się puszcza. Posłuchaj, jak się z nią zwiążesz, to nie dostaniesz ode mnie ani grosza. Zobaczysz, że cię wydziedziczę - mówiąc to, była czerwona ...

... na twarzy ze złości.

Ciotka nerwowo poruszyła się na krześle, spojrzała na siostrę i powiedziała:

- Hanka, za krzywdę tej dziewczyny po śmierci spokoju nie zaznasz.

Stefcia kurczowo zacisnęła palce na spódnicy, cała drżała, a do oczu napłynęły jej łzy. Bronek spuścił głowę do dołu i w ogóle na nią nie patrzył.

- Bronek, powiedz coś - powiedziała, łkając.

Chłopak ciągle milczał i nawet nie drgnął. Czuła, że za chwilę się udusi w ciężkiej atmosferze domu. Wybiegła na zewnątrz zalana łzami, rozbita, roztrzęsiona, nie wiedząc dokąd zmierza. Usłyszała swoje imię, ktoś ją wołał. Zatrzymała się, odwróciła i zobaczyła Bronka biegnącego w jej kierunku.

- Zaczekaj. Sama z dzieckiem nie dasz sobie rady - powiedział zdyszany.

- Mimo wszystko ożenisz się ze mną? - zapytała z nadzieją w głosie.

Jej serce zaczęło bić szybciej, jednak Bronek unikał jej wzroku i milczał. Po dłuższej chwili odezwał się:

- Jak się dziecko urodzi, to daj mojej matce. Ona je wychowa.

- Na takiego głupka jak ty? - mówiąc to, odwróciła się na pięcie i uciekła.

Stefcia pakowała swoją starą, zniszczoną walizkę, a Hela, Hilda i Basia stały nad nią ze smutkiem na twarzach.

- Nie mogę uwierzyć, że ta jędza tak okrutnie cię potraktowała - powiedział Hilda.

- Co teraz? Jak ty sobie dasz rade sama z dzieckiem? - dopytywała Hela.

- Mój wujek jest proboszczem i obiecał mi pomoc. Może uda mi się zatrudnić gdzieś jako pomoc w szwalni, a moja matka będzie dziecko pilnować - odparła ...