Wpadka - Opowiadania Erotyczne

Wpadka

... że nie widzi takiej piękności częściej. - Tak, zdecydowanie ze mną teraz flirtuje.

- A ktoś taki jak ty też powinien częściej wychodzić - mówię, podejmując jego grę.

- Już wyszalałem się wystarczająco w życiu.

- Ciekawe... nie żeby coś, ale na pięćdziesięciolatka nie wyglądasz.

Uśmiecha się.

- Nie to miałem na myśli.

- Wiem, ale uważam, że ludzie nigdy nie powinni mówić takich rzeczy. Na szaleństwo można sobie pozwolić w każdej chwili. W każdym wieku, na każdym etapie w życiu.

- Mówi dziewczyna, którą trzeba wyciągać siłą z domu.

- Potrzebuję zachęty. Po prostu czekam na odpowiednie okazje - uśmiecham się, przygryzając dolną wargę.

On odwzajemnia uśmiech, po czym zerka na swój wibrujący telefon.

- Muszę iść po te klucze. Idziesz ze mną?

Powinnam? A może nie? A co mam do stracenia?

- Pewnie.

Wychodzimy z lokalu i udajemy się w stronę jego nowego mieszkania. Rzeczywiście jest rzut beretem.

Wymienia kilka zdań z starszym panem, po czym odwraca się w moją stronę.

- To co? Obejrzysz mieszkanie?

- Z chęcią.

Wchodzimy na trzecie piętro, niemal dyszę na samym końcu. Więcej schodów nie mieli?

Wreszcie wchodzimy do środka. Okazuje się,że to stosunkowo niewielkie dwupokojowe mieszkanie.

- Napijesz się czegoś?

- Nie mam ochoty. Od urodzenia mieszkasz w tym mieście, czy jesteś spoza?

- Dopiero co się tu wprowadziłem, ze względu na pracę.

- Na długo zostajesz?

- Planowo rok. Zobaczymy jak się sprawy ułożą.

- Rozumiem ...

... - mówię jednocześnie oglądając obraz na ścianie w salonie.

- Widzę, że zaintrygował Cię krajobraz.

W rzeczy samej. Obraz jest klasyczny, przedstawia chyba fragment jakiejś XVIII - wiecznej wsi, którą otacza cudowny górzysty teren. Widać ludzi pracujących w polu, bawiące się dzieci, oraz przejeżdżającą dorożkę z dwoma pięknymi, dorodnymi końmi na czele. Wszyscy na tym obrazie wydają się tacy spokojni... i szczęśliwi.

- Jest śliczny - mówię nie ukrywając podziwu.

- Tak jak ty - mruczy i podchodzi do mnie.

- Porównujesz mnie do obrazu? - niemal wybucham śmiechem. Czując jego bliskość, szepczę - Nawet nie wiem jak się nazywasz...

- Łukasz - odpowiada również szepcząc.

- Zuza.

- Miło mi poznać - śmiejemy się teraz obydwoje. - Może obejrzymy sypialnię?

- Tak szybko? Liczyłam na nieco dłuższą grę wstępną. - robię naburmuszoną minę.

Łukasz nagle chwyta mnie w pasie i zanosi do drugiego pokoju, po czym kładzie na łóżku.

- No wiesz! Jesteś chyba zbyt bezpośredni. Poza tym nigdy nie idę do łóżka na pierwszej randce.

- I co teraz zrobimy?

- Nie wiem. - próbuję zachować poważną minę.

- Droczysz się ze mną. - mówi i całuje mnie zachłannie. Oczywiście oddaję pocałunek, tym samym go przedłużając.

Nasze biodra ocierają się o siebie coraz mocniej. Podwija mi sukienkę, nie odrywając ust od mojej szyi. Odchylam głowę i jęczę. Jedną ręką muska moje udo. W końcu zdejmuje ze mnie sukienkę. Dzięki Kaśce, mam na sobie seksowną, koronkową bieliznę. Chyba ...