Kwiat Lotosu (II) - Opowiadania Erotyczne

Kwiat Lotosu (II)

... boiska.

Zmarznięta i trzęsąca się z zimna Ewa z utęsknieniem wypatruje czarnego Volvo Zagórskiego. Kiedy samochód wreszcie pojawia się przed komisariatem dziewczyna z ulgą biegnie w jego kierunku, przewracając się po drodze na oblodzonym, nie posypanym piaskiem chodniku. Tomasz wypada z samochodu, podchodzi do niej szybkim krokiem i pomaga wstać.

- Spokojnie, jestem tu. – Przytula ją i powoli prowadzi do auta – Co się stało? Wczoraj w korytarzu, kiedy cię spotkałem wyglądałaś, jakbyś zobaczyła ducha – Dźwięk jego głosu jest pełen niepokoju, a oczy uporczywie wpatrują się w bladą i zmęczoną twarz Ewy.

- Ewa, co się dzieje?

- Jeźdźmy do pracy, chcę uporządkować moje sprawy i wziąć urlop na tydzień.

- Ewa, do cholery! – Zagórski podnosi głos – Co się dzieje?! Po co poszłaś na policję? Ktoś ci grozi? Boisz się czegoś?

Chańska milczy przez krótką chwilę starając się zebrać myśli. Samochód z piskiem opon rusza w kierunku Ulicy Grochowskiej.

- Kilka dni temu rozmawiałam z Blanką, to było dzień lub dwa dni przed jej śmiercią. – Zaczyna mówić matowym, bezbarwnym głosem – Zaprosiła mnie na obiad, do restauracji w pracy. Domyślałam się, o czym będzie chciała rozmawiać, więc byłam gotowa odeprzeć atak. Nie spodziewałam się jednak tego, co powiedziała mi na koniec rozmowy.

- Wypytywała o ciebie i mnie, prawda? – Spoglądając na drogę Zagórski zmienia pas na lewy i skręca w ulicę Zieleniecką, przebiegającą obok Stadionu Dziesięciolecia. – Plotki szybko się ...

... rozchodzą, mimo że jesteśmy dyskretni i nie obnosimy się z tym.

- Tak, wypytywała. Nic jej nie powiedziałam, mimo, że zdawała sobie sprawę, że pieprzymy się jak króliki gdzie popadnie. – Głos Ewy jest wyprany z emocji.

- No dobrze, ale nie poszłaś na policję tylko dlatego, że Hoffman wytknęła ci romans ze mną, to byłoby niedorzeczne, poza tym romans to nie przestępstwo.

- No nie – Ewie udaje się opanować – Odchodząc od stolika ostrzegła mnie.

- Ostrzegła? Przed czym?

- Przed "Kwiatem Lotosu". Prawie nakazała mi natychmiast zerwać wszystkie kontakty z klubem, zarówno chodzić tam jak i kontaktować się z jego bywalcami.

Zalega cisza, przerywana brzęcząca w tle muzyką z radia.

- Uzasadniła to czymkolwiek? Powiedziała, dlaczego masz to zrobić? – Ewa spogląda na wprost, ale mimo to czuje świdrujące spojrzenie kochanka.

- Nie, nie uzasadniła. Powiedziała tylko, że to nie jest odpowiednie miejsce dla kogoś takiego, jak ja.

Zagórski zaczyna śmiać się w głos. Ewa spogląda na niego z narastającym zdziwieniem i zniesmaczeniem.

- Bardzo się cieszę, że tak cię bawi moja opowieść, ale mnie absolutnie nie jest do śmiechu – Gromi go wzrokiem – Przestań! Słyszysz?! Co ma oznaczać ten śmiech?!

- Ewuś, nie denerwuj się kochanie – Tomasz uspokaja się względnie – Pieprzona hipokrytka.

- Słucham?!

- To o Hoffman, nie o tobie – Zdejmuje dłoń z dźwigni zmiany biegów i próbuje położyć ją na jej kolanie, Ewa strąca ją szybkim ruchem ręki, na co Zagórski reaguje kolejnym ...