Konsternacje (III) - Opowiadania Erotyczne

Konsternacje (III)

... nią czekałem. Wziąłem się w garść i wstałem nic nie mówiąc. Widziałem ją tylko kilka razy, ale wszędzie bym ją poznał, była tak bardzo podobna do swojej córki.

- Po co tu przyszedłeś? – spytała mnie kobieta.

- Gdzie jest Sylwia? – odpowiedziałem pytaniem na pytanie.

Nie odpowiedziała, odwróciła się i zaczęła otwierać drzwi do mieszkania. Szybkim i gwałtownym ruchem wytrąciłem jej klucze z ręki i przytrzymałem drzwi ręką.

- Gdzie ona jest!? – spytałem ponownie.

Mój ostry ton głosu nie zrobił na niej wrażenia, tylko podniosła głowę i uważnie na mnie spojrzała. Nie uciekłem wzrokiem, wytrzymałem jej spojrzenie.

- Zostaw to Przemek, zostaw ją.

- Nie, do jasnej cholery – nie wytrzymałem i złapałem ją za ramiona przyciskając do zimnej ściany. – uznali, że zwariowałem bo szukam kogoś, kto nie istnieje, a ja wiem dokładnie, że tak nie jest – zrobiłem pauzę, i ciągnąłem dalej. – Ja i pani tak samo.

- To nic nie da – odparła matka Sylwii. – Ja nie wiem gdzie ona jest.

- Muszę ją znaleźć – w końcu opuściłem głowę. – Kocham ją.

Zapadła chwila ciszy. Przerwała ją moja niedoszła teściowa.

- Ty o niczym nie wiesz, prawda, Przemek?

- Wiem jedno – odpowiedziałem. – Zaczynam wariować.

- W takim razie wejdź do środka, musimy porozmawiać.

Zrobiłem jej miejsce i weszła do środka, ja przekroczyłem próg tuż za nią.

W mieszkaniu unosił się przyjemny zapach. Obejrzałem się dookoła lustrując pomieszczenie. Mój wzrok zatrzymał się dopiero na twarzy ...

... kobiety. Dopiero teraz, w lepszym świetle ujrzałem dwie świeże rany, na jej policzku i szyi. Zorientowała się co widzę i powiedziała:

- Wszystko Ci zaraz wyjaśnię.

Niczego innego nie pragnąłem od miesiąca – pomyślałem w duchu.

- Chodź i usiądź spokojnie, bo po tym co zaraz usłyszysz, twoje życie zmieni się nieodwracalnie. Jesteś na to gotowy?

- Tak – odpowiedziałem słabym głosem. – Słucham.

- Po pierwsze chcę żebyś wiedział, że ja naprawdę nie wiem gdzie ona jest. Gdybym wiedziała to zapewne już by nie żyła.

Pobladłem, moje ręce drżały i nie mogłem tego opanować. Ona mówiła dalej:

- Sylwia jest jedynaczką, pierwszą połowę swojego życia spędziła mieszkając ze mną i moim mężem w leśnej willi pod miastem. Wbrew tego co się tam działo, to było piękne miejsce i dom. Sylwia zawsze go tak dziwnie nazywała. Dom...

- ... wschodzącego słońca – dokończyłem za nią.

Otworzyła szeroko oczy, była szczerze zaskoczona.

- Wiesz o tym domu?

- Wiem tylko, że Sylwia tak nazywała swój rodzinny dom, nic więcej.

- Ach tak – odparła i ciągnęła dalej. – Tak jak powiedziałam, Sylwia była naszym jedynym dzieckiem, a jej ojciec był i jest: tyranem, gangsterem i najgorszym człowiekiem jakiego znam – spojrzała na mnie obserwując moją reakcję. – Na imię ma Waldek, ale wszyscy mówią na niego Wladi. Na początku był tylko drobnym przestępcą, niestety z czasem rósł w siłę, by teraz stać się jednym z głównym mafiosów w tej części kraju.

Powoli zaczynałem rozumieć o co w tym ...