Drzewo. Marta i podglądacz - Opowiadania Erotyczne

Drzewo. Marta i podglądacz

Od kiedy pamiętam, zawsze podniecało mnie wrażenie, że jestem podglądana.

Kiedy w czasie studiów mieszkałam na stancji, właściciel mieszkania podpatrywał mnie gdy się przebierałam. Zrazu mnie to przerażało, ale z czasem zaczęło podniecać. Potem celowo nie domykałam drzwi pokoju, żeby mógł zerkać. Gdy wiedziałam, że właśnie jest tuż za progiem, zdejmowałam jedną spódniczkę, by założyć drugą, albo długo delektowałam się przymierzaniem pończoch.

Kiedy tuż po studiach byłam opiekunką na kolonii, ochoczo maszerowałam pod prysznic, choć doskonale wiedziałam, że czatują tam młodzi chłopcy, którzy podglądają mnie, gdy się kąpię. Pamiętam jak długo namydlałam piersi, by przeciagać czas ich mycia. Wyobrażałam sobie wtedy co dzieje się w głowach młodzieńców...

Gdy prowadziłam zdolnego ucznia Maurycego podczas olimpiady, z lubością pomagałam mu szukać książek w bibliotece. Celowo przychodziłam wtedy w rozkloszowanej spódnicy i pończochach i wspinałam się po drabince do wyższych półek. Ależ ekscytowało mnie zgadywanie, co chłopak może dostrzec.

***

Zauważyłam, że Rudolf, szesnastoletni chłopak z kamienicy, w której wynajmowałam pokoik, nad wyraz często się na mnie gapi, a kiedy przechodzę obok niego, potwornie się czerwieni. Czasami zdarzało nam się razem iść do szkoły, gdy oboje mieliśmy lekcje na ósmą. Mimo, że się peszył, zawsze czekał, jakby imponowało mu, że może iść ze mną, panią profesor, ramię w ramię. Szybko odniosłam wrażenie, że się we mnie podkochuje, a to z ...

... kolei imponowało mi.

Czasami wrzucałam z natury niewinny wątek w celu pobudzenie wrażliwej wyobraźni chłopca. Mówiłam na przykład:

– Och… tak późno dziś wyszłam, bo okazało się, że mam pogniecioną spódnicę i musiałam wracać, zdejmować ją i prasować.

Albo:

– Znowu się spóźniam, bo dopiero na schodach zobaczyłam, że puściło mi oczko i musiałam zmieniać pończochy…

Lub:

– Czy ja przypadkiem nie założyłam do szkoły zbyt krótkiej spódniczki?

Mimo, że były to równie niewinne zdania, widziałam jak na niego działały – czerwienił się niczym burak, zaciskał zęby, nie był w stanie nic powiedzieć.

Czasami pod byle pretekstem zapraszałam go do siebie, a to żeby coś naprawił, a to pomógł powiesić obrazek.

Zauważyłam, że wyjątkowo na niego działało, gdy mówiłam:

– Ach, ja biedna samotna kobietka… jestem taka bezradna…

Przypadkowo zakładałam wtedy bardzo króciutką miniówkę lub bluzeczkę z dużym dekoltem. „Przypadkowo” też co raz musiałam się gdzieś nachylać – a wówczas zupełnie przypadkowo – mój dekolt znajdował się dokładnie poniżej nosa chłopaka. Zupełnie przypadkowo, akurat właśnie wtedy, gdy miałam na sobie miniówkę, musiałam wykonywać jakieś zadania, które powodowały, że spódniczka podsuwała się do góry… i wówczas – zupełnie przypadkowo – miałam na sobie pończochy… – akurat te, które miały seksowne, koronkowe wykończenia…

Z lubością obserwowałam jaki wpływ wywiera to na młodzieńca.

Czasami prosiłam, żeby mnie podtrzymał, gdy po coś sięgałam. Zupełnie ...