Zostaw uchylone (I) - Opowiadania Erotyczne

Zostaw uchylone (I)

... brak cierpliwości i mądrzył się, sądząc na głos, że mogła wpierw zawitać do swego domu i dotrzeć tutaj wraz ze swą matką, a nie tłuc się kolejami, które były z sobą kiepsko zsynchronizowane. O tym ostatnim Amanda zresztą przekonała się na własnej skórze, gdy utknęła na jednym z dworców i gdyby nie uprzejma pomoc starszego pana, posiadającego konia i wóz, to zapewne byłaby zmuszona spędzić na tym dworcu noc, w asyście śmierdzących bezdomnych oraz odrażających pijaków.

– Amanda? – zdziwiła się starsza i pulchna ochmistrzyni, która otrzymała to stanowisko zaraz po tym, gdy była już niepotrzebna w roli opiekunki, gdyż Marco i jego bracia wyrośli już na tyle, że zupełnie jej nie potrzebowali.

– To ja – odpowiedziała wesolutko i rozłożyła szeroko ramiona, upuszczając wcześniej walizkę i wiklinowy domek Eduarda na podłogę.

Zwierzak zirytowany warknął pod wpływem nagłego i niespodziewanego wstrząsu, którym pani śmiała go wybudzić z krótkiej, dopiero co rozpoczętej drzemki.

Martha, która była rodowitą Angielką, od razu uścisnęła Amandę i wycałowała w obydwa policzki, co było oznaką serdeczności i dużej gościny.

– Ależ zmokłaś – zauważyła. – Udaj się szybko do gościnnego, moje dziecko, weź ciepłą kąpiel, wysusz się porządnie i wskakuj pod pierzynę zanim się pochorujesz.

– Za moment tak zrobię – zgodziła się ze szczerym uśmiechem. – Gdzie jest Marco? – postanowiła zapytać, by czasami się na niego nie natknąć, gdy była w tak opłakanym stanie.

– Wyjechał.

– ...

... Wyjechał? – zdziwiła się. – Przecież wiedział, że przybędę, sam mnie zaprosił...

– Na krótko się udał, po jakiś kinograf.

– Kinograf? – jeszcze bardziej zdziwiła się Amanda, gdy usłyszała tak obcobrzmiącą nazwę.

– Takie urządzenie. Ubzdurał sobie, że teraz będzie nie tylko aktorów spraszał i tancerzy, ale także coś wyświetlał... chyba wyświetlał – wytłumaczyła.

Amanda zrobiła szerokie oczy, lekko niezadowoloną minę, a przy tym uniosła brwi tak wysoko, że niemal dotknęły jej poskręcanej w drobne spiralki grzywki, która za sprawą wilgoci, paradoksalnie zamiast opaść, to się tylko bardziej uniosła.

– Mężczyźni – skwitowała i po chwili dostrzegła jak w ich stronę zmierzał Giovanni z tacą pełną świeżo wypieczonych rogalików.

– Chcę, chcę, chcę jednego – wypowiedziała na jednym tchu Amanda, a potem sięgnęła po smakołyk i sparzyła sobie palce. Szybko upuściła rogalika z powrotem na blachę i zaczęła intensywnie dmuchać w opuszki.

– Ułożę panience na talerzyk – stwierdził spokojnie, bardzo opanowanym tonem siwiejący blondyn. – Chciałem tylko senioricie powiedzieć, że jestem rad z jej przybycia. Pan Marco też już nie mógł się doczekać, a jakie wytyczne wydał na pierwszą sobotę września.

– Poczynił już przygotowania? – dopytywała w taki sposób, jakby chciała go sprawdzić i była niepewna jego działań.

– Oczywiście, że tak. Pełną parą. Tyle nagotować i napiec kazał, jakby to wesele już miało być, a nie tylko zaręczyny.

– Tylko zaręczyny – powtórzyła z udawaną ...