Everdeath (I) - Opowiadania Erotyczne

Everdeath (I)

... niepotrzebnie. Jest magiem lodu i wspaniałą uzdrowicielką.

- Spokojnie nie będę wspominał o jej inności. Zresztą wśród naszej trójki to ja będę dziwadłem. - stwierdzam i okręcam się wkoło z rozłożonymi rękoma po czym gładzę się po wąsach i uszach oraz zakręcam parę razy ogonem. - chyba nie będzie miała powodów do kompleksów.

- Możesz się odwrócić? Chciała bym się przebrać. - pyta tak nagle, że aż lekko podskakuję.

- Jasne. - stwierdzam i posłusznie obracam się do regału z książkami.

- Co spakowałeś?

- Mam tylko kilka ubrań. Nie wiedziałem co zabrać.

- Spokojnie, o resztę zadbamy. Planuję wynająć nam mieszkanie w Everdeath. Stamtąd będzie najwięcej zleceń więc pieniędzy nam nie braknie. Możesz się odwrócić. - spoglądam w jej kierunku – i jak wyglądam? - pyta rozkładając ramiona.

- Wspaniale. - odpowiadam w pełni szczerze podziwiając urok Xalliany. Ma na sobie materiałową bluzkę oraz proste, obcisłe, łatane na kolanach spodnie i zwykłą krótką kamizelkę ze skóry a do tego założyła skórzane buty z miękką podeszwą.

- Mamy jeszcze dużo wolnego czasu do wyjazdu. Może się przejdziemy, co ty na to?

- Z wielką chęcią. - odpowiadam a ona chwyta moją dłoń i wyciąga mnie na korytarz. - dokąd idziemy? - pytam ale nie uzyskuję odpowiedzi. Dopiero po chwili dociera do mnie, że zmierzamy do kopalni. Z łatwością doganiam Xallianę, chwytam ją w ramiona i z nią biegnę jedyną możliwą drogą. Zatrzymuję się dopiero nad krawędzią kanionu w którym pracuje Aron i odstawiam ...

... kobietę na ziemię.

- Dzięki. - stwierdza krótko, poprawia włosy i przysiada na brzegu wieszając nogi nad przepaścią. - dawno tu nie byłam. Pamiętam jak kiedyś przychodziliśmy tu we dwoje ukrywając się przed obowiązkami.

- To była raczej słaba kryjówka. Zawsze nas znajdywali. - zauważam siadając obok.

- Jesteś pewien, że chcesz ze mną iść? - pyta spoglądając mi smutno w oczy jakby sądziła, że odmówię.

- To chyba oczywiste! - wołam i widzę jak na jej twarzy znów gości uśmiech – dlaczego miałbym zmienić zdanie?

- Bałam się, że zbyt przywiązałeś się do tego miejsca. - mówi po czym dźga mnie lekko palcem w pierś.

- Toria jest wspaniałym domem to prawda, ale to nie mój dom.

- A co nim jest?

- Jeszcze nie wiem... - w sumie to kłamstwo. Pewne powiedzenie głosi: „dom jest tam gdzie serce twe”. A ja dobrze wiem gdzie ono jest. - może w Everdeath? Zobaczymy.

Spędziliśmy całe południe nad kanionem właściwie nie rozmawiając, ale nie przeszkadzało mi to. Twierdzę, że jeśli się z kimś znam to możemy się dogadać bez słów. Tak jak teraz. Wydaje mi się, że dobrze się z Xallianą rozumiemy.

Wieczorem zaproponowała, że pomoże mi z doborem broni jednak musiałem stanowczo zaprzeczyć.

- Już wiem czym walczę. Jestem strażnikiem. - mówię kiedy próbuje wcisnąć mi oburęczny miecz.

- Od kiedy? - pyta zdezorientowana.

- Od dwóch lat. Pan Bufor załatwił mi to bo nie radziłem sobie w kopalni.

- To wspaniale. Rozumiem, że masz też odbyte szkolenie prawda?

- Tak. ...