Udana transakcja (I) - Opowiadania Erotyczne

Udana transakcja (I)

... pewność siebie – a może wspólnie wypita kawa pozwoli pani na odrobinę entuzjazmu? – spojrzał w jej oczy – Proszę.

Nie była kurwą. Widział to po jej oczach, zadowolonych że właśnie kolejny facet uprawdopodabnia fakt że jest atrakcyjną, podobającą się kobietą. I chwila wahania. Zatrzymanie w pół kroku. Błyskawicznie przeskanował szczegóły jej wyglądu – nie miała obrączki. Bingo. I jej uśmiech. Bingo.

- O 19. W hotelowej kawiarni, jeśli naprawdę uważa pan, że spotkanie będzie bardzo entuzjastyczne.

Odwróciła się i wyszła.

Lampka koniaku, mina Prezesa jakby miał właśnie orgazm życia, świadomość nieodwracalnych już zajebiście pozytywnych zmian – również finansowych. Tuż przed 19 zostawił ich samym sobie. Niech włażą w dupę beze mnie. Na samą myśl o słowie dupa zobaczył znowu przed oczami tyłek tej kobiety.

Spóźniała się. Jak na razie 5 minut. 10. Przyszła po 15. Grzeczne czarne spodnie. O tyle grzeczne, o ile grzecznym można uznać podkreślenie całkiem zgrabnych nóg i tyłka. Pieprzyć spodnie. Czarny gorset? Bluzka? Sam nie wiedział co to jest, ale z pewnością w sklepie nie leżało w przegródce dla housewife. Marynarka. No i tak – oczywiście – do kompletu musiały być cholernie wysokie obcasy. Zaniemówił. Była niesamowicie apetyczna.

Odsuwając jej krzesło przedstawił się:

- Dobry wieczór, nazywam się Robert Niewiarowski. Bardzo, naprawdę bardzo cieszę się że pani przyszła.

- Dobry wieczór. Proszę mi mówić Magda.

Kiedy usiadł naprzeciwko niej, przez sekundę ...

... stracił pewność siebie. Cały haj jaki spłynął na niego z dzisiejszego sukcesu nie miał znaczenia w tej jednej chwili.

- To co z tą kawą? – zapytała patrząc mu w oczy

- Skusi się pani - znaczy – Magdo... - Sam nie był pewien jakiej formy używać.

- Na co mam się skusić? - uśmiechnęła się do niego.

- Może coś innego niż kawa?

- O tej porze? Masz rację Robercie. Jeśli poproszę o lampkę czerwonego wina nie będzie to problem?

Nie był. Świetne czerwone wino, oliwki.

- Skąd znasz Piotra? – odważył się zapytać

- Jakiego Piotra? – zawieszając głos i patrząc na niego szukała interpretacji.

- Piotra – prezesa OKL holding – byłaś z nim dzisiaj tutaj

- Aaaaa... - roześmiała się. Całkiem uroczo. - Nie znam człowieka! Zjedliśmy wspólnie śniadanie, bo berlińczycy zajęli większość miejsc, i obiad... Ale czy można to nazwać znajomością? Mówisz, że jest prezesem OKL holding? Hmmm.

Przy „hmmm” przejechała palcem po ustach.

Kiedy patrzył zachłannie i na usta, i na palec, w drzwiach zauważył samego Piotra. Który rozejrzawszy się, kierował kroki w ich stronę.

- Dobry wieczór – pani Magdaleno, panie Robercie – nie wiedziałam że państwo się znają.

- Studia. Podyplomowe. – Lekko perwersyjny uśmiech na twarzy Magdy podważał jej idealny wizerunek –znamy się ze studiów.

- A czy znajomość – ze szkoły – Piotr zawiesił głos – dopuszcza możliwość żebym się do Państwa dosiadł?

Magda uśmiechnęła się promiennie. Szlag by trafił

- Ależ bardzo proszę – nie mógł ...