Natalia i Jarek – wbrew tabu - Opowiadania Erotyczne

Natalia i Jarek – wbrew tabu

... kobieta! Jeśli jednak chcesz potem mówić komuś, że masz w tym zakresie doświadczenie, to musisz mi jeszcze pozwolić na kilka… kilkanaście ruchów… tam i z powrotem...

– OK, rób to, co uważasz za właściwe!

– Dziękuję za współpracę… to jest cholernie podniecające… no dobrze..., ale może na dzisiaj wystarczy! Powolutku wysuwam się z twojej pupy.

– Cieszę się Jarek, że zaliczyliśmy to! A właściwie to cieszę się, że sprawiłam ci przyjemność, zgodnie z twoimi wyobrażeniami. No ale... Zaraz… zaraz… ja już szczytowałam dzisiaj dwa razy, a ty nie doszedłeś jeszcze! Już wiem, idź szybko do łazienki, umyj się i szybko wracaj, czekam…

Stan ekscytacji sprzyja dobrym pomysłom. Przecież on nie wchodził jeszcze we mnie od tyłu. To jest luka w przeżytych doznaniach. Drżałam cała z utrzymującego się we mnie rozgorączkowania. Czytałam kiedyś o takich stanach, kiedy to możliwe jest przeżywanie orgazmu raz za razem. Dzisiaj byłam w takim właśnie stanie. Chciałam jeszcze raz! Uklękłam na łóżku i wypięłam pupę w kierunku drzwi z łazienki. Kiedy już usłyszałam, że Jarek wraca, powiedziałam szczerze:

– Zerżnij mnie teraz od tyłu… zrób to natychmiast! Chcę czuć, jak twój zakrzywiony kutas wdziera się do mojej pizdy i pociera tylną ścianę pochwy. Wpychaj, ile chcesz, jak długo chcesz. Spuść się wtedy, kiedy będzie ...

... ci już dobrze!

– Uuaahh... uaahh… uuaahh… mam to dzisiaj dopiero teraz – po wstrząsowym przeżyciu odezwał się Jarek.

Gdy Jarek dochodził, czułam, że wytryskuje ogromna ilość męskiego ładunku. Usiadłam wkrótce na łóżku w pozycji lotosu… byłam rozanielona i szczęśliwa. Patrzałam jak z cipki, wylewa mi się sperma. Sprawdziłam jej smak. Przeżyłam orgazm dzisiaj już trzeci raz. Byłam wreszcie uszczęśliwiona i wniebowzięta. Powiedziałam:

– Szkoda, że chyba nie mam komu opowiedzieć o dzisiejszym dniu! Zastanawiam się właśnie, czy powiedzieć Mariuszowi… a czy ty opowiesz Agnieszce?

– Obiecałem jej, że opowiem jej wszystko z najmniejszymi szczegółami. To był warunek uzyskania zgody – odparł Jarek.

– Dziwna relacja… mam na myśli ciebie i mnie. Czuję się z tobą wspaniale, ale przecież nie powinniśmy próbować umawiać się ponownie. To nie ma przyszłości. Trzeba to przemyśleć i ustalić jakiś sposób, aby się definitywnie rozstać!

– Ale Natalia – kto to ma wymyślić? Ja czy ty?

– Proponuję, abyś zapytał Agnieszki, co ci radzi, a ja zapytam Mariusza.

– Sądzę, że nie da się przewidzieć rezultatów takich rozmów, bo targają nami wszystkimi znaczne emocje.

– Emocje mówisz?

– Tak, bo ja cię Natalia kocham!

– Wiesz co, może to jest nawet prawda, ale poczytaj przynajmniej o tak zwanej poliamorii.