Alicja - trzecia niespodzianka, cz. 4. - Opowiadania Erotyczne

Alicja - trzecia niespodzianka, cz. 4.

... akceptacji. Zależało jej na partnerze. Bardzo zależało, chociaż może nie okazywała tego nadmiernie. Miała nadzieję, że sam zrozumie, że chce z nim być. Na zawsze. Przedtem jego pomysł wymiany brzmiał może nawet dość atrakcyjnie. Po pierwszej reakcji, dość nerwowej, oswoiła się z nim i zaakceptowała. Ale teraz?

– Żeby chociaż Bogdan był zadowolony... – westchnęła w myślach. Gdyby mogła, natychmiast wyszłaby stąd. Nawet nago!

*

– Michaś, daj łyka naszej piękności!

– Już! – Michał podniósł się i chwycił butelkę. Podszedł i wręczył kobiecie.

Spojrzała zaskoczona.

– No, pij! – ponaglił ją.

Propozycja zabrzmiała stanowczo. Od razu zrozumiała, że nie doczeka się kieliszka ani szklanki. Uniosła brwi, wzruszyła ramionami i przechyliła butelkę.

– No, twarzy nie zobaczę. Może i dobrze. Ale chociaż znam ich imiona – pomyślała Ala i pociągnęła mały łyczek.

– Paweł, trzymaj! – polecił Michał.

Było już zbyt późno, zanim Alicja zrozumiała, na czym polega ich pomysł. Paweł chwycił ją za kark i przytrzymał. Michał przycisnął butelkę do ust kobiety, a drugą ręką zacisnął jej nos. Zaskoczona Ala już po chwili otworzyła szeroko usta, żeby zaczerpnąć powietrza i strumień alkoholu polał się do gardła. Próbowała je zamknąć, ale szyjka butelki tkwiła w ustach, trzymana głowa uniemożliwiała ucieczkę przed strumieniem alkoholu. Zakrztusiła się, część alkoholu wytrysnęła z ust. Na mężczyznach nie zrobiło to wrażenia. Widać, spodziewali się takiej reakcji. Trzymała płyn w ...

... ustach i próbowała oddychać.

– Paweł! – znacząco odezwał się Michał.

Wywołany energicznym ruchem rozwarł trochę nogi i jej pupa gwałtownie osunęła się. Z wrażenia otworzyła usta do krzyku. Wtedy Michał przechylił butelkę. Wlał płyn do gardła, dławiąc krzyk, odstawił butelkę, zasłonił usta dłonią, a drugą ręką zablokował ramię kobiety. Równocześnie Paweł ścisnął nos kobiety i chwycił jej drugą rękę. Nie była w stanie cofnąć głowy. Tkwiąc pupą między nogami mężczyzny nie mogła ruszyć się. Tak długo trzymali ją aż krztusząc się, połknęła alkohol. Puścili usta i nos. Głęboko zaczerpnęła powietrza. Ciężko oddychała. Z oczu płynęły łzy.

– Co? Chcesz wody? – zapytał jeden z nich. Nie miała siły odpowiadać. Pokiwała głową.

– Masz. Proszę – dostała do ręki szklankę, wypełnioną, może do połowy, wodą. Podziękowała skinieniem głowy i zachłannie zaczęła pić duszkiem. Po drugim łyku zapiekło ją. Gwałtownie odsunęła szklankę i głośno zakaszlała, roniąc nieco płynu na swoje ciało i pryskając im w twarz. Miała łzy w oczach. Nie mogła złapać powietrza. To nie była woda!

Jerzy parsknął śmiechem. Wszyscy z rozbawieniem przyglądali się jej reakcji.

– Spirytus – wyjaśnił Michał. – Jesteś uparta, więc tak nakłoniliśmy cię do wypicia mocniejszej dawki – uśmiechnął się, zadowolony z udanego fortelu. Teraz podał jej drugą szklankę. – Pij, to woda. Już poradzimy sobie z tobą...

Paweł rozsunął nogi i kobieta osunęła się na podłogę. Siedziała na dywanie, oparta plecami o jego krocze, z ...