Przypadek Michala cz.XVII - Opowiadania Erotyczne

Przypadek Michala cz.XVII

... przytrzymałem mocno. Rozszalałe we mnie demony uwolniły falę spełnienia. Nasienie wylało się ze mnie, wypełniając usta kochanki. Nie było tam miejsca dla takiej ilości spermy i kutasa jednocześnie. Jednak nie uwolniłem dziewczyny od niego. Krztusząc się, ostatecznie się poddała, połykając sporą dawkę perlistego nektaru.Pomimo tego i tak część soku miłości wyciekła kącikami ust dziewczyny.Dopiero wtedy wyciągnąłem z ust Pauliny fiuta. Serce kołatało we mnie z straszliwie. Świadomość niewinności i przyzwoitości mojej ofiary wywołała dodatkowe emocje. Ta dziewczyna ze swoimi sztywnymi, radykalnymi i pruderyjnymi poglądami klęczała teraz przede mną całkiem naga. Blada skóra lśniła jej od potu i pachniała seksem. Usta, a także policzki upstrzone były śladami spermy. Oczy tej świętoszki lśniły blaskiem, który tak znałem ze spotkań z innymi kochankami. Być może powinienem refleksyjnie zastanowić się nad tym, że zepsułem porządną młoda kobietę, ale to nie był moment na przemyślenia. Zresztą, w wersji świętoszkowatej Paulina była nie do zaakceptowania. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam zrobiłem kuzynce Wiktorii sporą przysługę.- Boże, Michał! Nie wierzę, że to się stało! - wydusiła z siebie moja partnerka.- Jak chcesz to uszczypnę cię dla pewności. - Zażartowałem. - Gdzie wolisz w tyłek czy w cycuszki?- Ja... ja nie wiem, co ze mną zrobiłeś - przyznała ocierając twarz z resztek nasienia. - Jestem rozdarta, bo powinnam czuć się potwornie, a... tak nie jest.- Dlaczego miałabyś czuć się ...

... niedobrze?- To co zrobiłam, to grzech.- Nie psuj chwili, bardzo cię proszę. - Zaoponowałem. - Ty jesteś wolna, ja też. Nikomu nie stała się krzywda, a nie wiem jak ty, ale mi było cudownie. Gdzie tu grzech, skarbie?- Mam mętlik w głowie. To co mi zrobiłeś..., twoje słowa..., ta euforia którą wciąż czuję... to wspaniałe, ale...- Żadnych "ale"! Wyłącz myślenie! Zdaj się na emocje, których doświadczasz. - Tłamsiłem wątpliwości kochanki.- One krzyczą we mnie, że chcę więcej - rumieniąc się wyznała Paulina.- I tak jest super. - Podsumowałem. - Zobaczmy czy mamy w tym przybytku coś do jedzenia, ochłońmy trochę, a potem wrócimy do tematu. Zgadzasz się?- Niech tak będzie - Zgodziła się ze śmiechem kuzynka Wiktorii. - Ale nie każ mi czekać długo.- Stworzyłem potwora - jęknąłem aktorsko.- Chyba tak. Gdzie ja teraz znajdę u siebie kogoś takiego jak ty? -przyznała mi rację Paulina, jednocześnie martwiąc się o przyszłość.- Na to zawsze są chętni - odparłem mało odkrywczo.- Ale nie chcę pierwszego lepszego.- To spróbuj zbałamucić któregoś ze swoich braci ze wspólnoty - Dzisiaj rzeczywiście chyba diabeł podszeptywał mi na ucho. - Być może mają ukryte talenty, które musisz wyzwolić, jak ja w tobie dzisiaj.Paulina nic nie odpowiedziała. Po minie rozpoznałem jednak, że myśli intensywnie. Czyżby niewinność któregoś z członków parafialnej wspólnoty była zagrożona? Nie był to mój problem. Natomiast tej nocy niewinność i cnotliwość pewnej świętoszki przepadły z kretesem, gdy po raz drugi ostro się ...