Przypadek Michala cz.VIII - Opowiadania Erotyczne

Przypadek Michala cz.VIII

... słowami Wiktorii.

- Owszem, ale jeszcze rok temu nie były takimi kumpelkami. - Zauważyła moja rozmówczyni. - Pomijając, że nie wszystkie są z tej samej klasy, to wcześniej nie były zainteresowane wzajemną przyjaźnią. Teraz często widzę je jak długo rozmawiają, wspólnie spędzają mnóstwo czasu.

- A to coś złego?

- Nie, ale...

Wiktoria nie dokończyła zdania. Tuż pod nami, w pobliżu wysokich krzewów nagle zrobiło się głośno. Powstało zamieszanie. Zerknęliśmy dyskretnie w dół. Jedna ze uczennic, mówiąc delikatnie, będąca w słabej kondycji klęczała przed starszym, nieznanym nam facetem i dobierała się do jego rozporka. W skutecznym uszczęśliwieniu wybrańca przeszkadzały jej dwie koleżanki, które odciągały ją od mężczyzny.

- Dajcie jej spokój, niech zrobi mi loda, jak ma ochotę - Facet próbował odgonić rękami obrończynie dziewczęcej moralności. Wychodziło mu to nieporadnie. Cała scena wyglądała śmiesznie i skończyła bardzo szybko.

Niespełniony mężczyzna legł w trawie z opuszczonymi portkami. Obok niego wylądowała admiratorka jego krocza, złorzecząc na - jak się wyraziła - kurewsko cnotliwe kumpelki. One, nic sobie nie robiąc z irytacji koleżanki, próbowały przywrócić ją do pionu.

- O, kurwa! Cała jestem upierdolona! - Czknęła ofiara pruderyjnych kumpelek. - Co wam odjebało! To tylko niewinny oralek! Jesteśmy w tym dobre, co nie!

- Zamknij się, Emi! Jeszcze ktoś usłyszy!- Skarciła ją koleżanka. Po głosie poznałem dziewczynę z mojej klasy - Zuzkę.

- ...

... Lecę po panią Anitę. - Druga z ratowniczek, na ile pozwalał jej wypity alkohol pobiegła w stronę wejścia do budynku.

Zuza podeszła do sprawczyni całego incydentu. Złapała kumpelkę za ramiona i potrząsnęła.

- Emi, ogarnij się! Będzie kurewska awantura jak wyda się co robimy! - Wycedziła cicho przez zęby. Niedostatecznie. Oboje z Wiką słyszeliśmy wszystko wyraźnie.

- Ok., ok., ale wkurwiona jestem, że mi nie...

- Co jest z wami! - Pojawienie się anglistki, przerwało konwersację dziewczyn. - Miałyście się pilnować nawzajem, tak?!

- To przecież pani nam to zrobiła i... - Bełkotliwy głos miłośniczki lodów zamarł, gdy na policzku dziewczyny wylądowała dłoń nauczycielki.

- Zabierzcie ją natychmiast do pokoju! - zarządziła Anita.

Grześkowiak była mocno wzburzona. Znałem ten tembr i siłę głosu. Do tego przemoc wobec ucznia? Coś było na rzeczy. Ciekawe, co kryło się za zdenerwowaniem Anity i słowami dziewczyn? Musiałem przyznać, że Wiktoria miała rację. Działo się coś szczególnego, co łączyło osobę ponętnej belferki z kilkoma uczennicami. A jeśli tak, to wiedza o tym, mogła pomóc mi w relacjach z anglistką.

- A nie mówiłam - podsumowała krótko Wika, gdy towarzystwo z dołu znikło w budynku.

- Mówiłaś Sherlocku. - Przyznałem jej rację, pieczętując to pocałunkiem. - Gdy wrócimy do domu, ty będziesz baczniej obserwować belferkę, a ja postaram się zainteresować sobą jedną z tych dziewczyn.

- Zainteresować? - Brwi Wiktorii uniosły się wysoko.

- Czyżbyś była ...