Wiedźmińska krew (I) - Opowiadania Erotyczne

Wiedźmińska krew (I)

... ukosa. - Zapomniałem, że lubisz się czuć niezależna.

- A ja zapomniałam, że potrafisz być dupkiem, Gabrielu. Po walce zawsze jestem rozgrzana i podniecona, zastanawiałam się, czy nie zrobić tego z tobą tu, w krzakach. Ale niestety strasznie zadymiłeś okolicę. - Cmoknęła. - Chyba Panu Ognikowi przeszła okazja koło nosa!

Wyprzedziła mężczyznę i ruszyła kłusem ku miastu.

- A... a... ale ja przecież n... nie specjalnie! - Wykrztusił. - Przepraszam, Ciri! Zaczekaj!

Dwie postaci pomknęły galopem ku bramom miasta.

Novigrad.

Jeźdźcy przejechali konno przez tłumy ludzi zmierzających na rynek. Minęli gromadkę wrzeszczących dzieci z patykami w dłoniach. Na placu w centrum nieszczęśnik zakuty w dyby cały dzień spędzi na skwarze, obrzucany przejrzałymi pomidorami. To chyba łagodniejsza kara od powieszenia czy obcięcia prawej ręki za złodziejstwo.

Zatrzymali się przed karczmą, która wyglądała najschludniej i najczyściej. Wiązało się to oczywiście z większą ceną, ale oni mieli pieniądze. Jako wytrawny czarodziej i wspaniała wiedźminka pracy im nie brakowało, choć byli zmuszeni do stałego ukrywania się pod płaszczem. Żaden z tych zawodów nie był mile widziany wśród mieszkańców. Zostawili konie w stajni, a sami weszli do karczmy.

Tłusty karczmarz potoczył się w ich stronę. Zerknął na dwa miecze Ciri, na jej źrenice, i na jarzące się spod kaptura oczy Gabriela. Był bystrzejszy niż wyglądał.

- Wynoście się stąd, odmieńcy! Wynocha, bo następnym razem wrzasnę, a ...

... zapewniam was, że niemało osób chciałoby was nadziać na widły. - Opryskał ich śliną grubas.

Gabriel zsunął kaptur.

- Proszę bardzo, zawołaj ich. Będziesz patrzył, jak zamienią się w kupki popiołu, zanim puszczę z dymem twoją karczmę.

Karczmarz zachłysnął się.

- Co? Kto ty ku... Jesteś? Elf jakiś? Czy co?

- A wyglądam na elfa? - Odrzekł rozbawiony czarodziej, który bynajmniej nie był elfem.

Ciri wyjęła spod płaszcza ciężką sakiewkę i rzuciła na stół. Torebka jednoznacznie zadzwoniła. Karczmarz natychmiast zmienił swój stosunek do przybyszów.

- Oj, dobrze już... Nie kłóćmy się, szanowny panie, zapraszam do pokoju, przygotowany jest dla szanownego państwa najlepszy, największy, z balią w zestawie. - Kłaniał się grubas. - Zapraszam, zapraszam, zaraz podam klucze.

Gabriel ze zdumieniem spojrzał na Ciri.

- Dałaś mu całą sakiewkę? - Zrobił wielkie oczy.

- Kupiłam za te pieniądze nie tylko pokój, mój drogi.

Wspięli się po krętych schodkach na najwyższe piętro. Karczmarz nie zmieścił by się na schodach, więc wysłał z nimi swoją córkę, która miała to szczęście, że dało się ją jeszcze ominąć.

- Tak, to ten pokój, proszę państwa, zapraszam. - Paplała dziewczynka.

Ciri i Gabriel weszli do pomieszczenia.

- eee, gdyby państwo szanowni czegoś potrzebowali, to zapr...

Ciri zatrzasnęła jej drzwi przed nosem.

- Ach, nareszcie spokój. - Zdjęła rynsztunek i rzuciła się na wielkie, dwuosobowe łoże.

Trzeba było przyznać, że pokój był naprawdę gustownie ...