MW-Ibiza Rozdzial 49 Randka w ciemno - Opowiadania Erotyczne

MW-Ibiza Rozdzial 49 Randka w ciemno

... Hihihi... Pochlebiasz mi. A ile ich znasz, tych dziewic?

- Eee... - Liczę szybko w myślach - chyba jedną.

- Tylko jedną oprócz mnie?

- Jedną łącznie z tobą

- Hahaha... Czyli to żaden komplement. Zaraz, zaraz, dlaczego „chyba”?

- Bo skoro tak często się masturbujesz, to mogłaś się tej błonki pozbawić. Nawet przypadkiem. Nigdy nie wkładałaś sobie niczego głębiej? Marchewki? Ogórka? Banana? Albo szczoteczki do zębów, czy szczotki do włosów?

- Szczotki do włosów?!

- No przecież rączką!

- Rączką, aha. To znaczy nie, nie wkładałam! Jakbyś potrzebował zaświadczenia od lekarza, to poproszę tatusia.

- Sam mogę zajrzeć... Ale jak to, tatusia?!

- On jest lekarzem. Ale nie pracuje w zawodzie, poszedł w biznes.

- Aha, stąd „liznął pierwszej pomocy”

- Ty też mógłbyś liznąć w ramach pierwszej pomocy!

- Znowu?!

- Jak nie ty, to znajdą się chętni.

- Żartowałem, przecież cię lubię. Jesteś taka smaczna...

- Świntuch!

Dalsze słowa zmieniają się w rozkoszne mruczenie w akompaniamencie głośnego mlaskania. Zauważyłem już, że takie i podobne odgłosy dobiegające z okolic krocza dodatkowo ją nakręcają. Sama też jest z tych głośnych, co z kolei kręci mnie.

- No już, już! – Rozchyla te swoje szczupłe uda, dlatego ją słyszę.

- Kiedy mógłbym tak w nieskończoność…

- Ale jest kolejka!

Unoszę głowę. Kilku nagich facetów, a każdy ze sterczącym kutasem, otacza nas ciasno.

Dobrze, że nie o mnie im chodzi…

*

Następnego dnia przed południem ...

... przychodzi SMS od Robusia. Znużony nocnymi igraszkami Pan Grzegorz spał jak zabity, ale właśnie się obudził.

- Musimy się zbierać – szepcę do uszka odsypiającej nocne igraszki Pocahontas.

- Kiedy nie chcę…

- Jak myślisz, co będzie, jak ojciec wróci do hotelu i cię nie zastanie? Zacznie pytać, i się dowie, że nie wróciłaś na noc?

Pocahontas w odpowiedzi przewraca się na brzuch i chowa głowę pod poduszkę.

Kładę dłoń na kusząco sterczącym tyłeczku, zanurzam palce w ciepłym rowku, potrząsam – zero reakcji. Potrzebne jest nowe podejście.

- Auć!

Dopiero solidny klaps pomaga.

*

Na przystani żegnam się z Pocahontas, ale nie odpływam, czekam na Roberta z córkami. Po jakimś kwadransie nadchodzi Robuś z córką.

- A gdzie Natka?

- Nie płynie z nami, umówiła się z panem Grzegorzem, że spędzi z nim dzień. Jak tylko on spławi Aldonkę.

- Nie płynę z wami, na razie.

- Czekaj! – Dogania mnie wołanie Robusia. – Natka podjęła działania opóźniające, spokojnie zdążysz uprzedzić Aldonkę.

- Aha, działania opóźniające… To ona wie, jak opóźnić wytrysk? Ale dzięki!

*

Dzięki inicjatywie Natki rozmowa Pocahontas z ojcem jest krótka i owocna:

- Przebieram tu nogami od rana, tato, a ty przychodzisz w południe i mówisz, że znów znikasz na cały dzień? Powiedz mi chociaż, która to była rocznica.

- Yyy…

- No, rocznica ślubu. Przecież świętowaliście rocznicę ich ślubu.

Panu Grzegorzowi nie ślub w głowie. Na jego szczęście Pocahontas również nie.

- To ...