Saga o gwiezdnej kobiecie, czyli wyznanie… - Opowiadania Erotyczne

Saga o gwiezdnej kobiecie, czyli wyznanie…

... się odzyskać ledwie kilka osobistych drobiazgów. Musiałam też poszukać sobie nowej posady, jednak byłam całkowicie wolnym, będącym poza wszelkim podejrzeniem człowiekiem. Wszystkie zarzuty dotyczyły jedynie Zdzicha i to on za nie odpowiedział – dla odmiany niezwykle surowo – natomiast ja zostałam potraktowana jak może i skrajnie naiwna oraz zdecydowanie zbyt rozrzutna, lecz w gruncie rzeczy niewinna pannica z jego otoczenia. Zapewne gdybym była będącą na utrzymaniu żoną, sprawa wyglądałaby znacznie gorzej, jednak „tylko” narzeczeństwo oraz wcześniejsza nieposzlakowana opinia mnie wybroniły. Podobnie jak bardzo pozytywne zeznania współpracowników: od zwykłych listonoszy aż po sprzątaczkę.

A właśnie… kiedy już po wszystkim dowiedziałam się przypadkiem, że Anielę także wezwano jako świadka, mocno się ożywiłam. I choć nie miałam pojęcia, komu i co powiedziała, to postanowiłam wreszcie ją znaleźć. Co zresztą okazało się niespecjalnie trudne. Problem w tym że, podobnie jak za pierwszym razem, widząc mnie po prostu odwróciła się i uciekła. I ponownie. Czwartego podejścia już nie zaryzykowałam i dałam sobie spokój. Z nieznanych mi powodów nie miała najwidoczniej najmniejszego zamiaru nie tylko ze mną porozmawiać, ale w ogóle więcej oglądać.

I tak naprawdę właśnie to najbardziej mnie zabolało. Nie los Zdzicha, który przez kolejne dekady miał oglądać świat w kratkę. Nie jego kochaneczki, w których objęciach nadrabiał wszelkie niepowodzenia naszego związku. Nie dziecko jednej z ...

... nich, mające w perspektywie raczej niewesołą przyszłość bękarta, wychowywanego przez samotną matkę. Nie oskarżycielskie spojrzenia rodziców, sąsiadów, sklepikarek, ich psów, kotów i kanarków – bo oczywiście skoro mojego narzeczonego wsadzili do ciupy, a ja cudem się wywinęłam, właśnie mnie należało oskarżyć o całe zło tego świata: od komunizmu po plagę szarańczy w Górnej Wolcie. Nie utrata wygodnego, bogatego i generalnie pozbawionego większym trosk życia. Nie zaginięcie pokaźnej kolekcji akcesoriów erotycznych wszelkiej maści, która dosłownie rozpłynęła się w powietrzu… chociaż może w tym przypadku i dobrze, bo gdyby pismaki zwęszyły temat, w jednej chwili zostałabym okrzyknięta pierwszym zboczeńcem Drugiej Rzeczypospolitej.

Cierpiałam przez odejście Anieli. Może dlatego, że – najwidoczniej w odróżnieniu od eks-narzeczonego – szczerze ją kochałam?

Tymczasem jakby moich prywatnych problemów było mało, szalejący dookoła od dobrego roku Wielki Kryzys dopadł wreszcie i mnie. Dopóki żyłam ze Zdzichem mogłam jeszcze ignorować pewne sprawy, ale teraz… Owszem, nie byłam głupia i wiedziałam, że muszę się jak najszybciej ogarnąć i znaleźć nową robotę, jednak sądziłam, że będzie to mimo wszystko łatwiejsze. Tymczasem byłam tak wykończona psychicznie, że nie mogłam chwilowo zebrać się do niczego poza pomaganiem matce w prowadzeniu rachunków, za co odliczała mi jakieś drobniaki. Parokrotnie udało jej się wyprosić, by znajome księgowe przyjęły mnie w zamian za nędzną pensyjkę oraz po ...