Dziewczyna: Wielofunkcyjna (Rozdział 4/8) - Opowiadania Erotyczne

Dziewczyna: Wielofunkcyjna (Rozdział 4/8)

... Ostatnie chwile „przed” wypadły mi zupełnie z pamięci, bo odleciałem, miałem taki orgazm, że chyba przebił wszystkie wcześniejsze! Laska po blancie! Pierwszy raz!

Kiedy leżałem, stopniowo wracając na ziemię, ona nadal ssała, z ustami pełnymi spermy, delikatnie, stopniowo zwalniając... Idealnie. Później odwróciła się i wypluła w papierowy ręcznik.

Strasznie zaschło mi w gardle. Wstałem, aby sięgnąć po Coca-Colę. Nalałem prawie pełną szklankę i wypiłem.

– Jak już tam jesteś, to możesz dopłacić przy okazji.

Celowo to zrobiła. Sięgnąłem po portfel. Pieniądze zostawiłem na wierzchu. Dolałem sobie więcej coli i wróciłem na łóżko. Położyłem się obok niej. Szklanka mi przeszkadzała, odstawiłem ją obok łóżka.

– Jestem pełen podziwu – rzekłem po chwili. – Macie z koleżanką prawdziwie profesjonalny biznes. Długo już działacie?

– Od roku.

– Pewnie kręci się świetnie?

– Nie narzekamy – uśmiechnęła się. To był celny komplement.

– Wierzę – kontynuowałem. – Niesamowicie robisz laskę, po prostu pełen profesjonalizm.

– Miło słyszeć, chociaż nie wiem, jak to jest.

– No tak, w końcu nie masz kutasa.

– No chyba nie – potwierdziła.

Wyobraziłem ją sobie z dopiętym fiutem, z tą jej koleżanką. Cholera, a przecież są faceci, którzy chcą być wyruchani przez laskę! Ta wizja wydała mi się trochę aseksualna.

– Ja niby nie mam cipki – postanowiłem się trochę popisać – ale podobno seks w dupę jest w pewien sposób podobny... I przyznam, że mam wibrator. Co prawda był ...

... kupiony dla mojej dziewczyny, ale parę razy też sobie wsadziłem. I robiła mi laskę. Świetne orgazmy mam wtedy.

Im dłużej rozmawialiśmy, tym bardziej była zaintrygowana.

– Czym się zajmujesz? – zmieniła temat.

– Dyrektor placówki znanej korporacji.

– Pan dyrektor! – uśmiechnęła się.

Poczułem się trochę zakłopotany. Jak chłopiec, którego się podejrzewa o kłamstwo.

– Masz dziewczynę?

– Już nie. Rozstałem się niedawno. I po rozwodzie też jestem. Niezgodność charakterów. Wiesz, mam 30 lat już.

– Młodo wyglądasz. Dałabym ci 25 lat.

– Jestem dobrze zakonserwowany.

– Dzieci masz?

– Nie mam. Chociaż gdybym miał, to może starałbym się szukać innych rozwiązań, bo dzieci to bardzo duża odpowiedzialność i trudno byłoby mi je zostawić. Możliwe, że jakoś inaczej zorganizowałbym sobie życie i nie rozwiódłbym się.

– Dobrze, że nie mieliście dzieci.

– Dobrze, bo czysta sytuacja. Gdy są dzieci, nie da się zupełnie ze sobą zerwać.

– A co z dziewczyną?

– Ponad rok byliśmy razem. Zbyt często było nam się trudno dogadać.

– Ale to już rok. To sporo czasu. Nie szkoda stracić?

– Może też szkoda czasu na brnięcie dalej. Po niej jeszcze była jedna na cztery weekendy, ale była nudna i nudno. I skończyło się.

– Ale dlaczego brnąłeś tak długo? – nie odpuszczała tematu.

– A jeśli dlatego, że to nie jest brnięcie? Albo dlatego, że jest dostatecznie dobrze, aby ciężko było podjąć decyzję?

– Tak bywa. Dobrze sobie przemyśl to wszystko.

– Przemyślę ...