Kuba. Lato z Natalią - Opowiadania Erotyczne

Kuba. Lato z Natalią

... nic mi nie powiedziałeś?

- Ciszej, bo nas usłyszą. - Natalia zamilkła, dalej nasłuchiwali rozmowy z kuchni:

- Uspokój się, jej na pewno nic nie jest - odezwała się Wanda.

- Pewnie poszła do tego łobuza, gdybym wtedy nie wszedł, oni byli już rozebrani, przyłapałem ich w domu, to na pewno on zabrał ją pod namiot, by tam to z nią zrobić. Ja go znajdę, ja mu tego nie daruję.

- Poznałeś bliżej tego chłopaka, wiesz jak się nazywa - zapytała Wanda.

- Nie, wyrzuciłem gnojka od razu, a jej zabroniłem się z nim spotykać.

Wanda już wcześniej zauważyła, że drzwi do pokoju Kuby są uchylone, przypuszczała, że Kuba z Natalią przysłuchiwali się ich rozmowie.

- Kuba! Czy mógłbyś przyjść do nas na chwilę? - zawołała Wanda.

- Nie zostawiaj mnie samej. - Przytrzymała go przestraszona Natalia.

- Nie zostawię, nie bój się. Szeptem odpowiedział Kuba.

Kuba wszedł powoli do kuchni.

- To on!!! Gdzie jest Natalia?!

Ojciec Natalii chciał wstać, lecz Wanda przytrzymała go mówiąc:

- Uspokój się zaraz to wyjaśnimy - usiadł.

- To właśnie jest mój brat Kuba. Wy się już znacie, choć nie zostaliście sobie przedstawieni - powiedziała Wanda pod nosem lekko uśmiechając się, co zauważył Kuba.

- Co zrobiłeś Natalii?! Gdzie ona jest? - denerwował się ojciec.

Kuba usiadł przy stole tam, gdzie kazała mu Wanda, na przeciw ojca Natalii. Patrząc na niego nic nie odpowiedział.

- Gdzie ona jest! - powtórzył ojciec.

- Pozwól Adam, że ja się go o coś zapytam - odezwała ...

... się Wanda.

- Znasz Natalię?

- Tak - odpowiedział Kuba.

- Byłeś z nią w weekend nad jeziorem, pod namiotem?

- Tak - uśmiechnął się do siostry, bo wiedział, że ona o tym wszystkim wie.

- Spaliście razem?

- Tak - Kuba znowu potwierdził.

- No widzisz, mówiłem! - zdenerwował się ojciec.

- A czy zrobiłeś jej coś, czego ona nie chciała?

- Nie, nic jej nie zrobiłem. - Kuba spojrzał teraz na ojca Natalii.

- Pańska córka jest nadal dziewicą, powinien jej pan zaufać, a nie od razu, ciągnąc ją do ginekologa

- I ty mu wierzysz? On na pewno kłamie! - powiedział Adam.

- Ja mam do brata pełne zaufanie, wierzę w każde jego słowo - odpowiedziała Wanda.

- Tak to prawda. - Do kuchni w nocnej koszuli weszła Natalia.

- Córeczko - ojciec chciał do niej podejść.

- Odejdź, ja cię nie chcę znać! - Odsunęła się do tyłu.

- Adam, proszę cię, usiądź - powiedziała Wanda.

- Kuba, ty możesz się już położyć spać, rano wstajesz do szkoły - poleciła mu Wanda.

Wstał, surowo spoglądając na jej ojca. Podszedł do stojącej w bezpiecznym odstępie od stołu Natalii, ta podała mu rękę, przytrzymując mocno jego dłoń. Teraz oboje tak stojąc patrzyli na ojca. A on spojrzał na Wandę, która uśmiechnęła się do niego.

Po krótkiej chwili namysłu powiedział:

- Ty też kładź się już spać.

- To znaczy, że mogę zostać tutaj na noc? - Z niedowierzaniem zapytała.

- Tak, tylko jutro po lekcjach chcę cię widzieć w domu. Ty Kuba też przyjdź, bo Wanda będzie też u nas. Tak? - ...