Sigil (III). Mój przyjaciel demon - Opowiadania Erotyczne

Sigil (III). Mój przyjaciel demon

... będących obok mnie, słyszę też szepty, to ich myśli, prawda?

- Tak. Miałaś w sobie tą zdolność zanim pojawiłem się wewnątrz ciebie. Moja obecność tylko ją wzmocniła – Bert spogląda jej prosto w oczy – Porozmawiamy na ten temat, ale nie dzisiaj. Robi się późno, proponuję, żebyśmy poszli wcześniej spać, ruszymy przed świtem w dalszą drogę. Mamy jeszcze ponad połowę drogi do przejścia, w tym najtrudniejszy fragment w Tethyrze. Być może przyjdzie nam walczyć, będziesz na to gotowa?

- Tak, będę – Słowa automatycznie wydostają się z ust Ani, zanim dziewczyna zastanowi się nad ich sensem.

– godzinę później po wygaszeniu ogniska spogląda leżąc na wznak w niebo. Nad jej głową świecą pełnym blaskiem dwa księżyce –

– Okrywa się szczelnie płaszczem zabranym w ostatniej chwili z domu Kalvara –

- Bert – Kilka minut później potrząsa ramieniem demona, który natychmiast czujny otwiera oczy – Zimno mi, boję się czegoś i nie mogę zasnąć. Chciałabym się trochę ogrzać. Mogę się obok ciebie położyć? Proszę.

- Jesteś pewna? – Patrzy na nią z powagą.

- No tak, a mam się czegoś obawiać? Zgwałcisz mnie albo nawiedzisz w nocy?

- Nie żartuj sobie ze mnie, dobrze? – Reaguje ostro – Dobrze wiesz, że z trudem powstrzymuję przed tobą swoją demoniczną naturę i moje pytanie było zasadne.

- Przepraszam, położę się sama – Ania odwraca się i rusza w kierunku posłania.

- Anno, zaczekaj – Głos Berta zatrzymuje ją w miejscu – Dzisiaj jest pełnia. I tak zamierzałem czuwać całą noc. ...

... Blask księżyców działa również na mnie i niekiedy nie mam nad sobą całkowitej kontroli we śnie. Połóż się obok mnie.

Dziewczyna odwraca się i z wahaniem w oczach wsuwa pod jego płaszcz. Bert czuje ciepło i drżenie jej drobnego ciała.

- Nie bój się dziecko – Głaszcze potężną dłonią jej głowę i włosy – Śpij, jesteś ze mną bezpieczna.

- Bert?

- Mhm?

- Lubię cię.

Wtula się w niego tyłem i po chwili zasypia.

– Szyderczy głos w jego głowie brzęczy niczym upierdliwy budzik dzwoniący rano –

– Potężny bas demona ucisza natręta –

– Milknie na chwilę –

- Anno, wstawaj – Dziewczyna podnosząc się z zaimprowizowanego posłania ma wrażenie, jakby spała kilkanaście minut – Zjemy krótki posiłek i musimy ruszać w drogę. Mamy dzisiaj do przejścia dość duży, ale prosty i płaski odcinek.

- Czuję się, jakbym przed chwilą położyła się spać – Ziewa głęboko – Idę umyć twarz i zaraz wracam.

- A Kaldira w dalszym ciągu nie ma – Zagaduje Berta przy śniadaniu – Minęły prawie dwa tygodnie odkąd się rozstaliśmy w Athkatli. Myślisz, że on...?

- Nie wiem – Demon jest dziwnie nieobecny – Być może wyprzedził nas i jest już blisko Suldanesselar. Zboczyliśmy nieco ze szlaku, żeby znaleźć się poza oczami patroli i ciekawskich. Przekonamy się w elfim mieście.

- Szkoda by go było – Głos dziewczyny jest pełen żalu – Fajny chłopak.

- Podobał ci się? – Bert zwraca na nią wzrok, który płonie jak w gorączce, a jego usta uśmiechają się krzywo.

- Nie tak jak myślisz – Ania ...