Zagubiony |18+| rozdział 27 - Opowiadania Erotyczne

Zagubiony |18+| rozdział 27

... metalowym ramieniu.

- Wciąż męczą mnie koszmary — mruknął i sięgnął po szklankę z wodą stojącą przy łóżku.

- Dzisiaj masz pierwszą wizytę u tej pani psycholog, pamiętasz? - odparła, zapalając lampkę.

- Pamiętam — westchnął i wstał. - Śpij, zajrzę do Becci...

- Dobrze...

- I jak poszło? - zapytała go, gdy pod wieczór wrócił do domu i padł na kanapę. Wyglądał na bardziej zmęczonego niż wcześniej. Wzruszył ramionami.

- Sam nie wiem. Dość intensywnie. Zadawała mnóstwo idiotycznych pytań. Na większość z nich nie potrafiłem jej odpowiedzieć. I kazała mi pisać jakiś idiotyczny dzienniczek. I przeczytać książkę — mruknął, otwierając sobie piwo.

- I to wszystko ma ci pomóc? Czytanie książki i pisanie pamiętnika? - Anna była sceptyczna.

- Podobno... Zobaczymy. Niewykluczone, że z tobą też będzie chciała porozmawiać.

- Ze mną? A po co? To ciebie dotyczy terapia, nie mnie...

- Wiem... No i jestem pod nadzorem policji — skrzywił się, pijąc. - Sesje mam dwa razy w tygodniu.

- To jakaś idiotka? Przecież nie jesteś niebezpieczny...

- Ale mogę być. Ona, zdaje się, jest o tym przekonana.

- Mówię, że idiotka...

Tydzień później.

Zamarła w drzwiach, słysząc pisk Becci. Co się działo, gdzie podziewał się James? Miał się nią opiekować, podczas gdy ona była w pracy, a tymczasem... Wolała nie myśleć, co się stało. Zatrzasnęła drzwi i ruszyła niemal biegiem do salonu i dopiero tam doznała szoku. James trzymał córkę na rękach poziomo nad podłogą, mała ...

... miała szeroko rozłożone ręce i najwyraźniej bawili się w samolot. Pisk dziewczynki wyrażał jedynie jej radość. A kiedy obrócili się do niej bokiem, odkryła z ogromnym zdumieniem, że całe metalowe ramię Jamesa pokryte jest magnesami, a tam, gdzie nie było na nie miejsca, pokolorowane kredą.

- James? - jęknęła, opierając się o futrynę i nie mogąc dojść do tego, co dokładnie właśnie widzi.

- No co tam, kochanie? - uśmiechnął się do niej szeroko i dopiero wtedy zarejestrowała jeszcze jedną, bardzo ważną zmianę w wyglądzie ukochanego.

- Ściąłeś włosy? - poziom jej niedowierzania właśnie osiągnął maksymalny poziom.

- Koniec z Zimowym Żołnierzem i wszystkim, co się z nim wiąże, a tym samym z długimi włosami. To był ich wymysł, ja nie miałem w tej kwestii nic do powiedzenia, więc teraz gdy jestem wreszcie prawdziwie wolny, czas na zmiany i podejmowanie własnych decyzji.

- Brawo, to była naprawdę świetna decyzja — powiedziała, podchodząc wreszcie do niego i całując go czule. Becca pisnęła i zakryła buzię łapkami.

- Podobnie wyglądałem w latach czterdziestych — mruknął, ostrożnie łaskocząc córeczkę.

- I świetnie. W takiej wersji podobasz mi się nawet bardziej.

Dwa tygodnie później.

Zamknął notes, który obecnie poza rodziną był dla niego największą ze świętości i ruszył do drzwi.

- Wychodzisz?

- Muszę coś załatwić, skarbie. Nie będzie mnie pewnie kilka godzin — odparł, zakładając kurtkę.

- Uważaj na siebie — mruknęła, patrząc na niego niespokojnie.

- ...