Maturzystka - 9. - Opowiadania Erotyczne

Maturzystka - 9.

... chciałeś mnie o coś poprosić, krasnalu? Tak? To nie rozkazuj mi – zaczekałam aż przekaz dotrze. I łagodniejszym tonem dodałam: – Ty, a dzisiaj krasnale bez czapeczek? Bo ładna pogoda, tak?

Nieufnie patrzyła na mnie. Z dużym wysiłkiem zignorowała kolejną zaczepkę, opuściła ręce, rozwarła szczęki, dłonie wcisnęła w kieszenie spodni. Wzrok trochę jej złagodniał. Spojrzała na buty, wzruszyła ramionami.

– Chyba mogłybyśmy porozmawiać – burknęła, patrząc w bok.

– Szczerze mówiąc, mnie tak za bardzo to nie zależy – teraz ja wzruszyłam ramionami. – Ewie pokażę film i na pewno na tym więcej zyskam, co nie?

– Film! Jaki film?! Żartujesz chyba?! – gwałtownie spojrzała na mnie. Jej oczy stały się duże. Napięcie w głosie było wyraźnie wyczuwalne, ale mówiła ciszej.

– Nie, dlaczego? Nagrałam małe „co nieco”. Od dołu. Widocznie byłaś zbyt zajęta, żeby zwrócić uwagę. Mogłam już wrzucić film do Internetu, ale czekam jeszcze na twoją ofertę – spojrzałam na nią i uśmiechnęłam się. – Pewnie jesteś zainteresowana? Mogę ci wysłać film – mrugnęłam do niej zachęcająco. – Jeżeli mi nie wierzysz: twoja koleżanka jest z B albo z C. Nie znam zbyt dobrze tamtych dziewczyn. Blondynka, gęste, do ramion, kręcone blond włosy i duże piersi. Wtedy miała niebieski T-shirt plus jasną spódniczkę. I wietrzyła cipę, bo majtek nie zauważyłam. Oczywiście, znacznie wyższa od krasnala. Jak każda z nas... Zgadza się? – pytanie zadałam chłodnym, wręcz ostrym tonem. Żarty się skończyły.

Kamila ...

... wyglądała jakby odcięto jej tlen. Dałam jej jeszcze chwilę na przetrawienie informacji i ochłonięcie. W końcu dodałam rzeczowym tonem:

– Trzeba było wyciągnąć język z jej cipki, wyjść z kabiny i pogadać ze mną.

– Czego chcesz? – patrzyła przed siebie. Mężnie zignorowała moją złośliwość, ale na pewno ją bolała. I o to chodziło! Niech uczy się empatii.

– A co oferujesz? – zapytałam ze słodkim uśmiechem.

– Ile? – rzuciła, patrząc w podłogę.

– Co: „ile”?

– Ile ci zapłacić za skasowanie filmu? – wycedziła. Widziałam, że dłonie w kieszeniach były zaciśnięte w pięści.

– Myślisz, że kupisz mnie za dziesięć tysięcy złotych? – udawałam rozbawioną.

– Ile?! – spojrzała na mnie zdziwiona.

– No, przecież na więcej ciebie nie stać – kpiłam z niej.

– To czego chcesz?

– Krasnalu, pomyśl czasami. Całe życie nie będziesz lizać cip. Matury też tak nie załatwisz.

Rzuciła mi wściekłe spojrzenie i byłam pewna, że tym razem ruszy na mnie z pięściami. Byłam przygotowana. Dłoń w kieszeni trzymałam na pojemniku z gazem. Był otwarty. Tylko wyjąć i nacisnąć.

– Nie nazywaj mnie tak! – syknęła.

– Aaa, sama widzisz jak to przyjemnie, kiedy naprzykrzasz się komuś – kiwałam głową z lekkim uśmiechem. – Trochę empatii nie zaszkodziłoby... – zawiesiłam głos. – No, my tu gadu, gadu, a ty i tak nie rośniesz – klasnęłam w dłonie.

Dziewczyna już nie kryła irytacji. Była wściekła, ale trwały negocjacje, więc atak fizyczny odłożyła na później. Profilaktycznie złagodniałam.

– ...