Ciało Boże - Opowiadania Erotyczne

Ciało Boże

... mogę, stoję wyprostowana w obliczu tej klęski. Kiedy on struty i bez życia idzie na przedzie, ja, grając rolę życia, uparcie trwam w udawanym spokoju.

Bo miłość ma jedną, ogromną wadę. W końcu zawsze mija.

***

Trzy minuty.

– Ania... Czy ty wtedy... Wiesz...

– Tak. Usunęłam, jak prosiłeś.

Kiwa lekko głową. Deszcz dudni o wiatę przystanku. Ulewa.

Widząc zbliżający się autobus, wstaję, zapomniawszy, że na kolanach trzymałam siatkę z wałówką. Duży słoik jarzynowej roztrzaskuje się o chodnik i miesza z popisowymi gołąbkami mamy.

– Są rzeczy, których nie da się już naprawić – mówię chyba bardziej do siebie niż do niego.

Kupuję bilet i zajmuję miejsce w pierwszym rzędzie. Widzę, jak Janek pochodzi do busa, ale zatrzymuje się przed wejściem i rzuca spojrzenie na puste siedzenie obok mnie.

– Szczęść Boże, proszę księdza! – odzywa się kierowca. – Nie wsiada ksiądz?

Janek patrzy mi w oczy. Jest smutny. Zgaszony. Dokładnie taki jak w tamto Boże Ciało. Kręci przecząco głową.

– Ja w inną stronę.