O matce nimfomance - część III - Opowiadania Erotyczne

O matce nimfomance - część III

... głos Grocha.

Dyrektor nie powiedział nic więcej, tylko otarł pot z czoła, zagarnął ostatnie włosy na lewo i ciężko wypuścił powietrze. W wyobraźni zapewne mnie dusił, trzymając za szyję, po przerzuceniu za okno, a Grochu dźgał widłami jeszcze ciepłe zwłoki, stojąc na poniższym parapecie.

- To ona mnie molestuje! – odezwał się w końcu wzburzony nauczyciel. – W dodatku przeszkadza w prowadzeniu lekcji!

- Nieprawda! – odkrzyknęłam z przytupem, zrzucając z biurka dwa segregatory.

- Wyjaśnimy to. – Dyrektor silił się na spokój. Wstał z sapnięciem swoim i fotela, po czym zabrał się za podnoszenie segregatorów. Niewiele myśląc, złapałam wielki, szary telefon i trzasnęłam zabytkiem w potylicę schylonego dyrektora.

- Jak pan może! – krzyknęłam głośno, odskakując jak najdalej i z przerażoną miną przyglądałam się Grochowi. Ten poczerwieniał, nie potrafiąc schować w sobie żądzy mordu, lub przynajmniej wyrządzenia głębokiej krzywdy. Dyrektor sapiąc i dysząc powstał, mocno uciskając bolące miejsce. Wlepił wzrok w czerwonego Grocha, potem we mnie, ponownie w Grocha, znów we mnie i jeszcze raz w Grocha.

- Panie dyrektorze, bo panu się w głowie zakręci! – wypaliłam, przerywając ciszę. – Sam pan widzi, że pan profesor oszalał! Najpierw mnie molestuje, a teraz napada na pana telefonem!

- Uduszę… - wycharczał wspomniany, postępując krok naprzód.

- Proszę mnie ratować! – pisnęłam, uciekając przed nauczycielem.

……………………………………………..

- Dlaczego mi to robisz? – ...

... zapytała matka, przyciskając mocniej pedał gazu.

- Tobie? O co znowu chodzi?

- Myślisz, że mam mało zmartwień? Że mi mało? Że musisz dokładać mi swoimi szaleństwami w szkole?

- Przecież to nie moja wina! – krzyknęłam, zaplatając dłonie na piersi.

- Nie twoja? Widziałam nagranie. Chyba mi nie wmówisz, że to nie ty, wyglądająca jak ty i ruszająca się jak ty, uderzyła dyrektora telefonem?!

- Kurrrr… Wa… Sz… mości przybycie zwiastował… - Nie miałam pojęcia, że w gabinecie dyrektora mogła być kamera.

- Coś chcesz jeszcze powiedzieć? – zapytała ze łzami w oczach. Spojrzała na mnie z wyrzutem, gdy tylko stanęłyśmy na światłach.

- Tak… - wyszeptałam zawstydzona, wzburzona i wściekła. – Nienawidzę cię!

Wybiegłam z samochodu bez plecaka, co uświadomiłam sobie dopiero w centrum miasta. Znalazłam się bez pieniędzy, bez wsparcia i bez cholernej kurtki, która pomogłaby mi przetrwać na tym wypiździewiu.

Wtedy dostrzegłam chłopaka, który kilka dni temu przysiadł się do mnie w autobusie. Zbliżał się do mnie dużymi krokami, uśmiechając się tak szeroko, jak tylko pozwalała mu natura.

- Oj, nie masz ty, chłopcze dzisiaj szczęścia – warknęłam pod nosem i strzeliłam na odlew prosto w uśmiechniętą twarz, gdy tylko spróbował mnie objąć.

- Za co?! – krzyknął, rozcierając czerwieniejące miejsce.

- Za jajco. Dostaniesz jeszcze raz, bo masz dwa. Wybierz sobie, czy dostałeś za lewe, czy prawe.

- Czy ja ci zrobiłem coś złego??

- Nie lubię, gdy ktoś mnie dotyka!

- ...