Dziecko. 29 - Opowiadania Erotyczne

Dziecko. 29

Gdy kończył się luty dostałam telefon z kancelarii, że wszyscy trzej wielcy zamawiający złożyli zamówienia na w takiej samej ilości dodruki. Czyli od nich samych 16 tyś po 9,5 kosztów to 152 tyś. Dam radę bez problemu. Dzwonię do Roberta.

- Mogę przyjechać się spotkać z Panem ?

- A z wielką przyjemnością...

Mogłam to załatwić przez telefon, ale chcę, a nawet... pragnę spotkać się z nim... ciągnie moja dusza do niego, a może tylko jego tajemniczość ?

- Na 16 u Pana w lokalu ?

- Będzie dobrze.

Siedział w rogu, gdyby kelner nie kiwnął, byłby nie do zauważenia... ale gdy mnie zobaczył, a ubrałam się zajebiście, sukienka przed kolano, pończochy, perły, no i od fryzjera jestem... i obcas odpowiedni... wstał od razu...

- Pięknie Pani wygląda, macierzyństwo widać służy...

- Moja córeczka jest prześliczna i bardzo grzeczna...

- Pewnie po mamusi...

- Oj, nie... nie zna mnie Pan...

- To po ojcu...

Jejku, jak zrobiło mi się smutno... zauważył od razu...

- Przepraszam, coś nie tak... ?

- Nie, to nie... jest.. tak... zostawmy to...

- Jeszcze raz przepraszam...

- Nie musi Pan, każdy ma jakieś problemy... prawda ?

Wciągnął powietrze... pomyślał...

- Ma Pani rację... zatem, o co chodzi ?

- Panie Robercie złożono zamówienia na dodruk, czy ja mam to załatwić z drukarnią, czy może Pan zadzwoni ?

- Zadzwonię, to mój przyjaciel, mają wszystko w komputerze więc puszczą i po sprawie, jest termin ?

- Właściwie to nie, ale czas to zawsze ...

... pieniądz...

- Ok, poproszę o na wczoraj, a jak tak finanse ?

- Już dysponuję taką kwotą, przeleję do kancelarii, nich tylko polecą faktury.

- Ile zamówić... ?

- Potrzebuję 16 tyś sztuk i dla mnie może z 3 tyś, i tak się sprzedadzą, idą jak świeże bułki, ale po dużo większej cenie...

- Uczy się Pani szybko...

- Brałam lekcje u najlepszych, między innymi u Pana...

- Bez przesady...

Uśmiechnął się...

- Znowu się Pan uśmiechnął... już d**gi raz... i niech Pan nie zaprzecza... widziałam...

Rozbroiłam go, bo zaśmiał się teraz na głos...

- Jest Pani niemożliwa...

- Często to słyszę...

I teraz ja się roześmiałam... puściło u niego i u mnie... od razu lepiej...

- Nie jest tak milej... ?

- Ale co ?

- Za każdym razem jest Pan bardzo smutny, a przecież życie czasami ma fajne chwile, które warto zapamiętać...

- Przepraszam, ale ja tych złych miałem bardzo dużo... ale ma Pani rację... przy Pani jest inaczej... mówiłem, los coś od nas razem chce... może to, abyśmy wnieśli w życie trochę promieni radości...

- I udaje mu się, czuję się w pańskim towarzystwie zupełnie inaczej, niż z innymi...

- Ja mam to samo... bardzo dziwne i ... niestety przykre...

- Dlaczego ?

- Jest Pani mężatką, matką i oprócz interesów nic nas nie może łączyć...

- Nawet przyjaźń ?

- Obawiam się, że nie, bo to zawsze kończy się tak samo...

- Teraz ja jestem zasmucona...

- Widzi Pani, naprawdę życie jest dużo częściej nieprzyjemne i dużo daje nam ...