Miłość w czasach zombie - Opowiadania Erotyczne

Miłość w czasach zombie

... mogła znaleźć. Wróciła na sklep.

Poszperała jeszcze trochę w półkach, ale bez sukcesu. Gdy zamierzała wyjść na zewnątrz, usłyszała ryk silnika. Nagle ulicą przejechał rozpędzony samochód. Usłyszała jeszcze, jak ktoś wrzeszczy zadowolony, a samochód zwalnia i w końcu staje. Potem wrócił. Czym prędzej wcisnęła się w najdalszy kąt, blisko głównego wejścia, gdzie znajdował się największy bałagan.

- Chłopaki, wchodzimy?

- Powaliło cię? Co tam chcesz znaleźć?

- Nie wiem, sprawdźmy.

- Zapomnij, Piszczel. Wracamy do bazy.

- Nie chcę jeszcze.

- To zostań. My jedziemy.

Kimkolwiek był Piszczel, tylko szpetnie przeklął, a po chwili samochód odjechał. Julka jeszcze kilka minut nie drgnęła. W tym czasie myślała intensywnie. Nieznajomi mówili o bazie, a to znaczyło, że w pobliżu było więcej ludzi. To zaś oznaczało jeszcze większe niebezpieczeństwo. Wiedziała mniej więcej, w którą stronę odjechali, zatem zdecydowała, że uda się w innym kierunku. Wygrzebała się ze sterty połamanych palet i wyskoczyła na zewnątrz.

- Cześć.

Gdy się odwróciła, zobaczyła tylko pięść lecącą w jej kierunku.

Pobudka nie była przyjemna. Oprócz gigantycznego bólu głowy powoli docierał do niej inny.

- Nie szarp się, zaraz skończę!

Ręce miała skrępowane na plecach, stopy złączone razem i również mocno związane. Za to nie miała na sobie spodni i bielizny. Chłopak wchodził w nią i wychodził, powodując nieprzyjemne pieczenie.

- Zabiję cię!

- Taaak. Mhmm.

Nieznajomy ...

... przyśpieszył. Chlasnął ją w pośladek, ale stłumiła krzyk. Po chwili wysunął się, a Julka poczuła coś mokrego i ciepłego na plecach towarzyszącego dziwnym charkaniom gwałciciela.

- Ale zajebiście…

Gdy ona tak leżała na koszykach, zbrukana i skrępowana, obok na podłogę zwalił się nieznajomy, opierając się o półkę. Widziała, jego sterczącą kuśkę, całą w spermie i odrobinie krwi, zapewne jej własnej. Odwróciła wzrok.

- Ciaśniutka z ciebie cipeczka. Jak ci na imię?

- Spierdalaj.

- A ja jestem Piszczel. To znaczy mam imię, ale i tak wszyscy na mnie wołają Piszczel. Ty też możesz.

- Wypiszę to na twoim nagrobku.

- Ha! Samotna dziewczyna na pustkowiach będzie kopać mi grób. Czuję się dosłownie jak wielkie panisko!

Spojrzała na niego drugi raz. Był przeraźliwie chudy i blady, nawet skąpany promieniami słońca wpadającymi przez wybite szyby. Wyraźne kości policzkowe nie współgrały z dość dużymi uszami i jasną szczeciną na głowie. Uśmiechał się szeroko, patrząc na nią spod przymrużonych oczu, więc zauważyła, że brakuje mu dwóch zębów. W zasadzie, gdyby nie ten uśmiech, wzięłaby go za truposza. Piękny jak śmierć.

- Lepiej mnie zabij, zanim cię dorwę. – Szarpnęła się, ale bezskutecznie.

- Szkoda byłoby cię zabijać. Fajna z ciebie dupeczka. Kumplom byś się spodobała.

„Byś”. Co to znaczyło? Że ją tu zabije i nikomu nic nie powie?

- Jesteś śmieciem i tchórzem. – Splunęła w jego stronę, ale nie trafiła.

Przestał się uśmiechać, a zza pleców wyciągnął nóż.

- Mam ...